العالم ـ زلال قرآن
انسان باید با تمام توان بکوشد ذهن و دل خود را از غیرخدا خالی کند و با توجه کامل و انحصار فکر و ذکر به خداوند سبحان، تلاش نماید تا دل او فقط جایگاه خدا باشد، چرا که اگر نعوذ بالله، دل انسان از خدا خالی باشد، او کافر است، و اگر با خدا غیرخدا را نیز در دل خود جای دهد او مشرک است، پس تنها انسان زمانی موحدحقیقی است که در دل او جز خدا نباشد، و جز به او نیندیشد و جز از فرمان او اطاعت نکند و جز رضای او را نخواهد و دنبال نکند.
بهمین دلیل است که شارع مقدس، این همه بر ضرورت توجه دائم به خدا و خلوص نیّت و حضور قلب و قصد قربت و...، در تمام اعمال بخصوص عبادات و بالاخص هنگام اقامه نماز تاکید فرموده و آنها را شرط اصلی قبولی عبادات و اعمال انسان قرار داده است.
مسلّم است که اگر چنین توفیق عظمائی برای انسان حاصل شود، نماز او « تَنها عَنِ المُنکَر» و «معراج موءمن» و «قربان کل تقی» شده و با زدودن زنگار تمام پلیدی ها و آلودگی ها، دل و روح او را به آئینه تمام نمای انوار الهی تبدیل خواهد نمود.