العالم - زلال قرآن
ذکر رکوع مشتمل است بر تسبیح، تنزیه، تعظیم و تحمید حضرت ربّ العالمین.
نمازگزار با استفاده از فرصت طلائی رکوع می کوشد در حالی که از تمام ماسوی الله (حتی خود) عبور کرده با بیان «سُبحان رَبّی اَلعَظیمِ وَ بِحمدِه»، با تمام وجود به تسبیح، تعظیم، حمد و ستایش خداوند سبحان بپردازد و خود را برای وصول به حقیقت سجده که مقام قرب الهی است، آماده سازد.
از امام صادق (ع) سخنی به این مضمون نقل شده که فرموده: « بنده ای که با خلوص نیت برای حضرت حق سبحانه وتعالی رکوع کند، خداوند رحمان او را به انوار خویش آراسته می کند و او را در سایه مقام کبریائیش جای می دهد و جزء برگزیدگان قرار می دهد، و بدین وسیله او را برای وصول به مقام اعظم سجده آماده می سازد» که در توضیح آن گفته شده: نمازگزاری که با ادای درست و مناسب اذکار و اعمال مربوط به مرحله قیام به درک غنای ذاتی، علم، قدرت و...، خداوند تبارک و تعالی و مُنزّه بودن او از نیاز به شریک و فرزند، توفیق یافته، بر خود واجب می داند که به درگاه مقدس الهی روی تضرع، مسکنت و ذلّت آورده و در مقابل مقام عظمت و کبریائیش سر تعظیم فرود آورد، و به تسبیح، تعظیم و تحمید ذات اقدس الهی بپردازد، تا به فضل و عنایت خداوند رحمان آمادگی های لازم برای ورود به حالت سجده که مقام قرب الهی است را در وجود خویش ایجاد نماید. ان شاءَالله.