العالم - زلال قرآن
نمازگزار مکلف است که:
اولا ً– با قطع تعلق خاطر، دلبستگی و وابستگی به تمام مظاهر دنیای مادی، خود را به انقطاع از ماسوی الله برساند.
ثانیاً – با مجسم کردن ذلت، حقارت و بی مقداری خویش در مقابل ذات اقدس الهی، و با خاکساری، ترک استکبار، خود بینی و اظهار کمال خضوع و خشوع، از منیّت و خودخواهی عبور نماید و تمام وجود جسمی و روحی خویش را برای تسلیم بودن در برابر خداوند علیّ عظیم آماده کند.
ثالثا ً– با قراردادن هفت موضع از بدن خویش (پیشانی، کف دو دست، سر دو زانو، سرانگشت بزرگ پاها) بر زمین (که خاک مذلت و مسکنت است)، به علامت تسلیم محض الهی بودن، به انجام عمل سجده مبادرت کند، و همراه با حضور قلب و گفتن ذکر « سبحان ربی الاعلی و بحمده » از صمیم قلب و با تمام وجود، حضرت حق سبحانه وتعالی را تسبیح و تحمید نماید.
کسی که با جمع شرایط و بیان درست و دقیق و با توجه و حضور قلب اذکار واجب و مستحب سجده، به این مهم توفیق یابد، ان شاءَالله که به محبت کلی، اُنس و اُلفت با معبود محبوب، خلوت تام و تمام با خداوند سبحان و وصول به مقام اعلی قرب الهی توفیق خواهد یافت.