العالم - زلال قرآن
نمازگزار با ادای درست «اَشهَدُ اَنَّ مُحَمَداً عَبدُهُ و َرَسولُه»، در حقیقت می کوشد تا با شهادت به عبودیت مطلق و نیز رسالت رسول الله (ص)، به قلب خویش بباوراند که پیوند بسیار محکم و جدائی ناپذیری بین دو اصل اساسی دین اسلام، یعنی «توحید» و «نبوت» وجود دارد.
محمد مصطفی رسول الله (ص) عبد مخلَص و فانی در حق تعالی است، و اطاعت از او همان اطاعت از خداوند سبحان، و شهادت به رسالت او، در حقیقت وصول به شهود قلبی «وحدانیت خداوند سبحان» است، و همه انسانها (به خصوص مؤمنین، مسلمین و مصلحین) در تمام مراحل زندگی محتاج محض هدایت های آن ولّی مطلق خداوند هستند، چرا که بدون کمک و عنایت آن «ولّی نِعَم» کسی را به بارگاه قدس و جایگاه اُنس الهی بارندهند.
پس با قاطعیت باید گفت: شهادتین «اَشهَدُ اَن لااِلهَ اِلّااَلله، واَشهَدُ اَنَّ مُحَمَدَ رَسوُل الله» که اقرار، اعتراف و اعتقاد قلبی به آن شرط «ورود به اسلام» است، دو جزء تفکیک ناپذیر و شامل در طول نماز هستند.