العالم ـ فلسطین اشغالی
این روزها مصادف است با بیست و سومین سالگرد واقعه شهادت کودک فلسطینی محمد جمال الدرّه که با رگبار بی‌امان گلوله‌های نیروهای اشغالگر و بدون هیچ گناهی در آغوش پدرش هدف تیر کینه‌جویان و نژادپرستان صهیونیست قرار گرفت و جان به جان آفرین تسلیم کرد.
کودک فلسطینی محمد الدره، 23 سال پیش در چنین روزی از ماه سپتامبر سال 2000 در ابتدای انتفاضه دوم، در آغوش پدرش در مقابل دوربین‌های رسانه‌ها و پیش چشم جهانیان، درحالی با اصابت چندین گلوله به شهادت رسید که تلاش‌های پدرش برای محافظت از او در برابر رگبار گلوله‌های نظامیان صهیونیست راه به جایی نبرد و در شرایطی که پدرش خود را سپر او قرار داده بود، نتوانست از فرزندش محافظت کند.
جنایت رژیم صهیونیستی در این واقعه آنقدر تکان‌دهنده بود که این روز به عنوان روز جهانی همبستگی با کودکان و نوجوانان فلسطینی نامگذاری شده است.
جمال الدره، پدر کودک شهید فلسطینی محمد الدره، در سالروز این واقعه حزن‌آور میهمان برنامه صباح الجدید شبکه خبری العالم بود و به تشریح جزییات ابعاد این جنایت پرداخت، جنایتی که با وجود گذشت 23 سال از وقوع آن، حتی یک ثانیه هم آن واقعه را فراموش نکرده است.
پدر این کودک شهید فلسطینی که خود در آن واقعه هدف گلوله قرار گرفته و مجروح شده بود، درباره آن حادثه تاسف آور گفت: در 30 سپتامبر 2000 من و پسرم محمد از خانه خود در اردوگاه آوارگان البریج در غزه به سمت بازار فروش خودرو رفتیم تا ماشینی را که محمد پسرم آرزویش را داشت، بخریم. آن روز موفق نشدیم و محمد ماشینی را که دوست داشت پیدا نکرد. هنگام بازگشت به اردوگاه دیدیم که جاده صلاح الدین با سنگ مسدود شده بنابراین ما و همه مسافران از ماشین پیاده شدیم و مسیری انحرافی را در پیش گرفتیم تا از این نقطه دور شویم و بتوانیم خودمان را به خانه برسانیم.
الدره ادامه داد: جایی که من و پسرم در آن زمان در آن حضور داشتیم را حتما دیده اید. چند گلوله شلیک شد، من و پسرم سعی کردیم در این مکان پنهان شویم تا شلیک گلوله متوقف شود و به راه خود به سمت خانه ادامه دهیم؛ اما شلیک رگباری گلوله‌ها به سوی من و پسرم ادامه یافت. به خدا قسم گویی بارانی از گلوله می‌بارید. در همین حال پسرم از من پرسید: چرا اینها به سمت ما تیراندازی می کنند؟ در آن زمان نتوانستم جواب او را بدهم؛ زیرا تمام ذهنم مشغول این بود که چگونه از پسرم در برابر این گلوله ها محافظت کنم.
وی افزود: مدتی بعد از رگبار تیراندازی اولین گلوله به زانوی راست پسرم اصابت کرد و فریاد زد من تیر خوردم. سه بار این جمله را تکرار کرد؛ سعی کردم پسرم را آرام کنم و به او گفتم: «نترس. به زودی آمبولانس می‌آید و ما را از اینجا می برد.» تصور کنید کودکی که بیش از ۱۲ سال ندارد به من گفت: « من نمی ترسم و تحمل خواهم کرد. تو شجاعتت را بالا ببر و نگران من نباش». با تمام قدرتی که در بدنم داشتم سعی کردم از پسرم محافظت کنم با اینکه به دست راستم و بدنم گلوله می خورد تا جایی که استخوانهایم به خاطر اصابت گلوله شکست. به پسرم نگاه کردم که دیگر با من صحبت نمی‌کرد. متوجه شدم سر پسرم روی پای راستم افتاده و بدنش با گلوله سوراخ شده و خونریزی زیادی کرده بود. متوجه شدم که پسرم دیگر زنده نیست و در این مکان به شهادت رسیده است. دیگر برایم انگیزه دفاع باقی نمانده بود.
جمال الدره گفت: پس از آن اشغالگران تلاش کردند این جنایت را به اتمام برسانند. همه دنیا غبار غلیظ سفید ناشی از موشک را دیدند که اشغالگران به سمت من و پسرم پرتاب کردند تا چیزی از ما باقی نماند. اما موشک به لبه پیاده‌رو که خیلی مرتفع بود اصابت کرد و به ما نرسید و الان من شاهد زنده این جنایت هستم. من در تمام این سال‌ها هر روز با این خاطره زندگی می‌کنم.
پدر این کودک ادامه داد که محمد الدره نه تنها فرزند خانواده الدره، بلکه فرزند فلسطین، آرمان فلسطین، امت عربی و اسلامی است. محمد به همه مردمان آزاده در جهان، دروغ‌بودن ادعاهای اشغالگران را نشان داد.
وی افزود: محمد اولین و آخرین کودک فلسطینی که به دست صهیونیستها کشته می شود، نیست! فارس عوده چرا کشته شد؟ ایمان حجه دختر شیرخوار چرا کشته شد؟ چرا فرزند محمد ابوخضیر زنده زنده سوزانده شد؟ چرا بچه‌های خانواده دوابشه در داخل خانه خود در آتش سوختند؟ این سوال‌ها را باید از جهان بیدادگر پرسید که از این رژیم اشغالگر حمایت و پشتیبانی می کند.
پدر این کودک فلسطینی خاطرنشان کرد: در 28 سپتامبر 2000 مسجد الاقصی توسط آریل شارون و با حمایت صدها نظامی صهیونیست مورد هتک حرمت قرار گرفت، متأسفانه هم اکنون نیز مسجد الاقصی هر روز در پیش چشم امت عربی و اسلامی در معرض هتک حرمت قرار می گیرد و تا این زمان اقدام موثری در این زمینه صورت نگرفته است.