العالم - آمریکا
چهارشنبه 10 دسامبر جاری آمریکا در راستای ادامه سیاست های خصمانه و تجاوزات مستمر خود به ونزوئلا یک نفتکش متعلق به این کشور را در آبهای ساحلی این کشور امریکای جنوبی ربود.
الجزیره گزارشی از بيلين فرناندز روزنامه نگار آمریکایی، را در این باره منتشر کرده که نوشته است: آمریکا طی ماههای اخیر قایق های بسیاری را دریای کارائیب به بهانه مبارزه با قاچاق مواد مخدر هدف قرار داده است.
دونالد ترامپ رییس جمهور آمریکا، روز چهارشنبه اعلام کرد که یک این نفتکش را توقیف کرده است "نفتکش بزرگ. خیلی بزرگ. در واقع بزرگترین نفتکشی که تا حالا توقیف شده است".
در یک کنفرانس خبری وقتی یکی از خبرنگاران درباره مقصد کشتی توقیفشده پرسید، ترامپ به او جواب داد: "خودت یک هلی کوپتر بگیر و دنبال کشتی برو". البته با توجه به تصمیم یک جانبه ترامپ مبنی بر بستن حریم هوایی ونزوئلا، مردم دلیل موجهی برای پرهیز از پرواز در آسمان ونزوئلا دارند.
با این حال این تصمیم مانع از ادامه پرواز شرکت های هوایی آمریکایی بر فراز ونزوئلا نشد.
ترامپ درباره سرنوشت بار کشتی توقیفشده هم گفت: "فرض کنید نفتش را برای خودمان نگه می داریم".
این اقدام نشان داد که ادعای آمریکا مبنی بر اینکه به دنبال ذخایر نفت ونزوئلا نیست و فقط می خواهد نیمی از کره زمین را از شر "قاچاقچیان مواد مخدر ونزوئلا" حفظ کند، حقیقت ندارد.
طبق تصورات ترامپ، سردسته قاچاقچیان مواد مخدر کسی نیست جز نیکلاس مادورو، رئیس جمهور ونزوئلا.
اینکه اصلا ونزوئلا به مواد مخدری که وارد آمریکا می شود، هیچ ارتباطی ندارد، و فنتانیل هم تولید نمی کند، مهم نیست. چنین شرایطی یادآور رفتار سالها پیش آمریکا در قبال یکی دیگر از کشورهای نفت خیز است. سالی که جورج بوش به بهانه سلاح کشتار جمعی به عراق حمله کرد.
در بحث احتمال حمله آمریکا به ونزوئلا – که ترامپ ماه هاست این تهدید را تکرار می کند – حقیقت این است که آمریکا عملا دست به این اقدام خواهد زد.
پیت هگست، وزیر جنگ آمریکا نیز با اعتراف به این حقیقت، جنایات جنگی آمریکا علیه دریانوردان در منطقه کارائیب را "مه جنگ" توصیف کرد.
آمریکا پس از کودتای نافرجام 2002 خود علیه هوگو چاوز، رئیس جمهور پیشین ونزوئلا، که خار چشم امپراطوری این کشور به شمار می رفت، تحریم های شدیدی را در سال 2005 بر ونزوئلا تحمیل کرد.
به گفته مراکز تحقیقاتی و سیاسی واشنگتن، این تحریم ها فقط در سالهای 2017 و 2018، به مرگ بیش از 40 هزار نفر در این کشور منجر شده است.
تأملی هر چند مختصر در پاسخ مادلین آلبرایت، سفیر وقت آمریکا در سازمان ملل در سال 1996 به سئوالی درباره کشته شدن نیم میلیون کودک عراقی در نتیجه تحریم های آمریکا علیه این کشور، جای هیچ شکی را در خصوص تعمدی بودن کشتار این همه انسان در نتیجه اقدامات اقتصادی آمریکا باقی نمی گذارد. گفتنی است آلبرایت در آن سال در پاسخ به سئوال یادشده گفته بود: "ارزشش را دارد".
ترامپ در سال 2019 برای براندازی نیکولاس مادورو و به بهانه حمایت از خوان گوایدو – شخصیت افراطی گمنامی که یک باره مطرح شد و خودش را رئیس جمهور موقت ونزوئلا نامید - تحریم ها علیه ونزوئلا را شدت بخشید.
اما هیچ یک از این تلاش ها به نتیجه نرسید و کار گوایدو هم در میامی تمام شد. اما تحریم ها همچنان ادامه یافت و آسیب های فراوانی به بار آورد. در مارس 2019 مایک پمپئو، وزیر خارجه وقت آمریکا در کنفرانس خبری به وضوح از جنگ اقتصادی حرف زد و با غرور و تکبر گفت: "دایره تنگتر می شود و بحران انسانی هر لحظه شدت بیشتری می گیرد.. شما می توانید افزایش درد و رنج ملت ونزوئلا را به وضوح ببینید".
با اینکه روایت رسمی ادعا می کند که این تحریم ها علیه مقامات است اما در عمل، هزینه اصلی را ملت ها می پردازند. و اکنون سالها پس از آنکه گوایدو، رئیس جمهور خودخوانده شکست خورده است، "رنج ملت ونزوئلا" بیش از همیشه مشاهده می شود.
با آغاز سال 2020 آلفرد دی زایاس، نماینده سابق سازمان ملل گفت: 100 هزار نفر از شهروندان ونزوئلا به دلیل همین تحریم ها کشته شده اند.
در سال 2021 النا دوهان، کارشناس سازمان ملل هم گفت: محاصره اقتصادی ونزوئلا باعث شده است بیش از 2 و نیم میلیون شهروند این کشور درگیر فقدان امنیت غذایی شوند. علاوه بر این بیماریهای واگیرداری که قبلا کنترل شده بودند، دوباره شیوع پیدا کرده و این کشور دچار کمبود آب و برق شده است.
در این بین ترامپ در ادامه کارهای عجیب و غریب خود، و درست در همان لحظه ای که به خیال خودش درگیر تعقیب قاچاقچیان مواد مخدر است، یک باره تصمیم گرفت به "خوان اورلاندو هرناندز"، رئیس جمهور افراطی سابق هندوراس که در دادگاه های آمریکا به اتهام تجارت مواد مخدر زندانی شد، عفو بدهد.
وی در اکتبر گذشته سازمان سیا را مأمور اجرای عملیات سری در داخل ونزوئلا کرد . لازم به ذکر است که همین سازمان از ابتدای تشکیل تا گردن در فساد تجارت مواد مخدر فرورفته و هنوز هم هست و امروز دولت آمریکا با ربودن نفتکش ونزوئلا بیش از همیشه نشان داد که هیچ احترامی برای دیپلماسی یا هر چیزی شبیه آن قایل نیست.