محققان دانشگاه ایست آنگلیا در انگلستان می‌گویند، سیاره ما حداقل برای 1.75 میلیارد سال دیگر میزبان حیات خواهد بود. زیست‌اخترشناسانِ این دانشگاه، با بررسی فاصله میان زمین و خورشید و تخمین درجه حرارتی که در آن آبِ مایع روی زمین بخار خواهد شد، به این رقم دست پیدا کرده‌اند.
این محققان برای تخمین سال‌هایی که زمین ما میزبان حیات خواهد بود از شرایط سیارات فراخورشیدی شناخته شده ای استفاده کرده‌اند که در کمربند حیات واقع شده‌اند. نتایج این پژوهش - که زیرنظر اندرو راشبی از دانشکده محیط زیست دانشگاه ایست آنگلیا انجام شده- در نشریه Astrobiology به چاپ رسیده است.
راشبی میگوید: «ما از مفهوم کمربند حیات برای بررسی امکان ادامه حیات در سیاره زمین استفاده کردیم. این مفهوم با توجه به فاصله هر سیاره از ستاره مادر آن به ما نشان می‌دهد تا چه دمایی آب مایع در سطح سیاره موجود خواهد بود. ما از مدل تکامل ستاره‌ای نیز استفاده کردیم تا ببینیم زمین تا چند سال دیگر در کمربند حیات قرار خواهد داشت. بررسی‌های ما نشان می‌دهد این سیاره از همین حالا تا چیزی بین 1.75 (بدبینانه ترین حالت) و3.25 میلیارد سال دیگر (خوشبینانه ترین حالت) قابل سکونت خواهد بود. پس از آن آنقدر دمای زمین بالا می‌رود که آب دریا و اقیانوس‌ها نیز بخار خواهد شد و هیچ جانداری از خطر انقراض مصون نخواهد ماند. مطمئنا این زمان برای ادامه حیات انسان‌ها و دیگر گونه‌های پیچیده حیات کوتاه‌تر خواهد بود و تعامل میان انسان و طبیعت که به تغییرات آب‌وهوایی مخرب منجر شده به آن شتابی بیشتر خواهد داد. در حقیقت در پایان این زمان میکروارگانیسم‌های گرمادوست و میکروب‌های مقاوم در برابر گرما تنها ساکنان روی زمین خواهند بود».
«اگر همین زمان را به عقب برگردیم، می‌بینیم که حیات روی زمین حدود ۴ میلیارد سال پیش با تک‌سلولی‌ها آغاز شده، حشرات حدود 400میلیون سال پیش حیات را آغاز کرده‌اند، دایناسورها 300میلیون سال پیش و گیاهان گلدار حدود 130میلیون سال پیش به جمع جانداران روی زمین اضافه شده‌اند. با این حال از حیات انسان مدرن (نیاکان اولیه ما) روی زمین بیش از 200هزار سال نمی‌گذرد. می‌بینید که زندگی هوشمند چه راه طولانی را برای رسیدن به ظهور باید طی کند. بنابراین شناخت بازه قابل سکونت بودن هر سیاره برای ما بسیار بااهمیت است چون کمک می‌کند بهتر بتوانیم احتمال وجود حیات هوشمند در دیگر سیارات را تخمین بزنیم. در حال حاضر می‌دانیم ظهور انسان در سیاره ما به چیزی حدود 75درصد زمان قابل سکونت بودن زمین نیاز داشته و به همین علت حیات هوشمند در سیارات دیگر نیز نمی‌تواند تنها طی چندین میلیون سال شکل بگیرد».
در حال حاضر حدود 1000 سیاره فراخورشیدی زمین‌مانند شناخته شده است. راشبی و همکارانش روی 7 عدد از این سیارات و همچنین سیاره مریخ که در منظومه شمسی واقع شده کار کرده‌اند. بررسی‌های آنها نشان می‌دهد هر چقدر جرم ستاره‌ای که سیارات واقع در کمربند حیات به دور آن گردش می‌کنند کمتر باشد، سیاره سال‌های طولانی‌تری قابل سکونت خواهد بود.
او میگوید: «به عنوان مثال کپلر 22b بین 4.3 تا 6.1 میلیارد سال قابل سکونت خواهد بود یا گلیز 581d می‌تواند حدود 10 برابر عمر منظومه شمسی ما میزبان حیات باشد و بین 42.4 تا 54.7 میلیارد سال گرم و مطبوع باقی بماند. در حال حاضر هنوز سیاره‌ای را کشف نکرده‌ایم که درست مانند زمین باشد. اخترشناسان دارند در فاصله 10 سال نوری از زمین به دنبال این سیاره می‌گردند؛ اما اگر پیدا هم بشود رسیدن به آن با فناوری‌های کنونی به صدها سال زمان نیاز خواهد داشت. شاید اگر زمانی ناچار به ترک زمین شویم، سیاره سرخ همسایه بهترین مکان برای جابجایی باشد. مریخ نیز در کمربند حیات واقع شده و تا 6میلیارد سال دیگر (پایان عمر خورشید) قابل سکونت باقی خواهد ماند».