این باغ با ابعاد 170متر عرض و550 متر طول، در سال 1021 هـ.ق به دستور شاه عباس طرحریزی و طی چند سال احداث شده و محل بار عام و تشریفات شاه عباس و پذیرایی مهمانان بوده است. این باغ دارای دو خیابان اصلی میباشد که محور طولی باغ با چشم‌اندازی به سوی شمال و دریا است، و در نقطه تقاطع آنها، استخر بزرگ باغ قرار دارد.
در بخش جنوبی، آب نهر پس از گذشتن از چهار حوضچه، از زیر بنا عبور کرده و روبه روی نمای شمالی، از آبشار کوچکی سرازیر و به استخر مستطیل بزرگ در محور شمالی ـ جنوبی(با ابعاد 3/36*416 متر) مقابل عمارت میریزد.
دور تا دور استخر، در زمان شاه عباس اول گودالهایی برای قرار دادن شمع وجود داشته است که هنگام تشریفات، آنها را روشن میکردند و به همین مناسبت آن را حوض نور مینامیدند و به واسطه شیب زمین، آبشارهای کوچک با کف سینه کبکی، در محل ریزش آب از یک سطح به سطح دیگر در محور اصلی وجود دارد.
پوشش گیاهی باغ را عمدتاً: درختان سرو (به صورت خطی در امتداد محورهای اصلی باغ)، نارنج، پرتقال، لیمو، خرمالو (در کرتهای مختلف باغ)، چنار، شاه بلوط، توت، انار و گلهای مختلفی چون رز تشکیل میدهد.
باغ دیوانخانه به سال 1356 به شماره 1537در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده و هم اکنون نیز شهرداری بهشهر در عمارت آن مستقر و محوطه، به پارک عمومی تغییر کاربری داده است.