این پل که از آثار به جا مانده قرن 9 قمری (دوره کیاییان) است، در منتهی الیه محله پردسر و در فاصله 500 متری بقعه حاجی دان روی رودخانه سیم رود یا سیم جو قرار گرفته است.

پل خشتی لاهیجان دارای 5 چشمه است و در زمان قاجاریه مرمت شده است. چشمه میانی از چشمه‌های دیگر بزرگتر بوده و طاق چشمه‌ها هلالی است و بلندی لبه طاق چشمه میانی از سطح آب به 4 متر می‌رسد.

طول این پل 50 متر و عرض آن 4/5 متر و ارتفاع آن 11 متر است. پل دارای دو دهانه بزرگ با طاق جناقی است. در قسمت پایه میانی پل، سیل برگردان وجود دارد. پل دارای یک سطح عابر رو مسطح و دو سطح شیب‌دار جانبی است که با سنگ قلوه سنگ فرش شده است. مصالح بنا آجر قرمز رنگ، آهک و ساروج است.

پل خشتی لاهیجان در سال 1355 توسط وزارت فرهنگ و هنر با شماره 1433 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.