به گزارش پایگاه خبری شبکه العالم، روزنامه رای الیوم چاپ لندن در یادداشتی به قلم " عبدالباری عطوان " نوشت: دور سوم مذاکرات ژنو روز چهارشنبه بدون هیچ پیشرفتی از جمله مشخص شدن دور مذاکرات چهارم پایان یافت. موضوعی که باعث شد تا حامیان این مذاکرات به ویژه آمریکا و روسیه در شرایط سخت قرار بگیرند و ماموریت استفان دی مستورا فرستاده سازمان ملل متحد به سوریه هم تقریبا به بن بست برسد.
می توان گفت، هیات مذاکره کننده سوری به ریاست بشار جعفری از این مذاکرات پیروز خارج شد بدون آنکه یک امتیاز بدهد و اعلام آمادگی این هیات برای تشکیل دولت فراگیر ملی با مشارکت مخالفان سوریه، مانور سیاسی است. اما هیات عالی مذاکرات یا هیات ریاض که مقرشان پایتخت عربستان است، بزرگ ترین خسارت دیدگان این مذاکرات به سبب عقب نشینی زودهنگام از آن به شمار می آید.
نویسنده افزود، باراک اوباما رئیس جمهوری آمریکا در مصاحبه با شبکه تلویزیونی بی بی سی انگلیس در سفر چند روز پیش به لندن، اعزام نیروهای زمینی به سوریه را برای سرنگونی نظام اسد نادرست خواند و گفت، راه حل نظامی در درازمدت مشکلات را حل نخواهد کرد. این اظهارات که باعث ناامیدی مخالفان سوری و همپیمانانشان شد نشان می دهد که راه حل الجزایر که نظام سوریه آن را با حمایت عملیات هوایی روسیه قبول دارد، شاید راه حل نهایی باشد.
ارتش الجزایر با حمایت نیروهای امنیتی با گروه های اسلامگرایی که به دنبال لغو نتایج انتخابات پارلمانی سال 1991 ضد ارتش قیام کردند، بیش از 10 سال نبرد کرد انتخاباتی که اسلامگرایان در آن پیروز شدند. عبد العزیز بوتفلیقه رئیس جمهوری الجزایر که تحت حمایت دستگاه امنیتی کشور است پس از آن راه حلی سیاسی بر اساس مشارکت برخی گروه های اسلامگرا ارائه داد. این راه حل سیاسی شامل برگزاری انتخاباتی با نظارت نظام حاکم و در چارچوب تکثر احزاب بود.
نویسنده مقاله تصریح کرد اینکه الجزایر نخستین کشوری است که حصار سیاسی و دیپلماتیک عربی ضد سوریه را می شکند، تصادفی نیست. الجزایر ماه گذشته میزبان ولید المعلم وزیر امور خارجه سوریه بود و چند روز پیش عبد القادر مساهل وزیر امور مغرب عربی الجزایر به دمشق رفت و با اسد دیدار چندساعته داشت. مساهل با تاکید بر همبستگی الجزایر با سوریه در برابر تروریسم تصریح کرد، الجزایر از گفت و گو برای حل سیاسی و آشتی ملی در سوریه حمایت می کند. منظور مساهل حل بحران سوریه به شیوه الجزایری است و نه بر اساس راه و شیوه دی مستورا، نشست وین و قطعنامه های شورای امنیت.
مسئولان سوری از دو تجربه برای الگوبرداری استفاده می کنند، نخست تجربه حل نظامی به شیوه الجزایر و دوم تجربه روسیه در چچن.
مردم الجزایر چهار بار بوتفلیقه را انتخاب کردند و بسیاری از ناظران معتقدند که آنها برای برقراری ثبات و ترس از بازگشت به سال های خونین در کشور و جلوگیری از خونریزی بوتفلیقه را انتخاب کردند. بشار اسد رئیس جمهور سوریه هم امیدوار است که مردم این کشور یا بیشتر آنها، با گذشت پنج سال سخت، به همین نتیجه برسند.
نویسنده در پایان این سوال را مطرح می کند،آیا سناریوی الجزایر در سوریه قابل اجرا است و آیا امیدواری اسد به عامل زمان که معتقد است به نفعش پیش می رود محقق خواهد شد؟ به ویژه آنکه اسد از همتای الجزایری خود جوان تر است و نیروهایش در میدان نبرد به پیروزی هایی دست یافته اند.
پاسخ به این پرسش ها دشوار است، چون سوریه همیشه با تحولاتش همه را غافلگیر کرده است. چه کسی پنج سال پیش باور می کرد ارتش سوریه مقاومت خواهد کرد، روسیه در سوریه دخالت نظامی خواهد داشت و داعش بر نیمی از خاک عراق و یک سوم سوریه سلطه خواهد یافت و نوری مالکی و دولتش سقوط می کنند.
بسیاری از مسئولان جهان از جمله اوباما، رجب طیب اردوغان، ایهود باراک و دیگران می گفتند، روزهای قدرت اسد به زودی پایان خواهد یافت. در حالیکه بسیاری از آنها از قدرت کنار رفتند و برخی هم در حال ترک قدرت هستند.
9