به گزارش پایگاه خبری شبکه العالم، آیت الله شیخ عیسی قاسم در روستای الدراز بحرین متولد شد.
وی در سال 1340 هجری شمسی برای تکمیل تحصیلات به نجف اشرف رفت و نزد علمایی مانند "سید محمد باقر صدر" تحصیل کرد.
شیخ عیسی قاسم پس از 4 سال به کشورش بازگشت و مدت 2 سال در مدرسهای به آموزش پرداخت. اما دوباره به نجف بازگشت و با علمایی مانند "عبدالله غریفی"، "عباس ریس"، "عبدالله مدنی"، "عبدالامیر جمری" آشنا شد.
ایشان همچنین در اواخر دههٔ ۶۰، برای ادامهٔ درس به ایران رفت و در شهر مقدس قم نزد استادانی مانند سید محمود هاشمی و سید کاظم حائری و آیتالله فاضل لنکرانی درس آموخت. تا ۸ اسفند ۱۳۷۹ در ایران بود و پس از آن به بحرین بازگشت.
شیخ عیسی قاسم در سال ۱۹۷۳ میلادی نامزد مجلس مؤسسان مشروطهٔ بحرین شد، و با بالاترین رای به مجلس راه یافت. وی رئیس هیئت دینی مجلس شد و در کنار جریان اسلامگرا، نقش مهمی در تدوی بندهای اسلامی قانون اساسی این کشور داشت.
وی همان سال با رای مردم عضو مجلس ملی بحرین شد، و تا انحلال مجلس در آنجا ماند.
شیخ عیسی از بنیانگذاران «جمعیت بیداری اسلامی» در سال ۱۳۵۰ بحرین بود. از دیگر کارهای وی، تأسیس «جمعیت اسلامی روشنگری» در آغاز ورودش به بحرین در سال ۵۰ بود.
شیخ عیسی قاسم در سال 2004 مجلس علمایی اسلامی در بحرین را تأسیس کرد، این مجلس مسائل زیادی را دنبال میکند که از جملۀ آنها هدایت صحیح جوانان از لحاظ فکری ، عقیدتی ، دینی و تربیتی، و به وجود آمدن نسلی نو ، قوی از نقطه نظر دفاع از عقاید صحیح شیعه و برخودار از اخلاق و تربیت عالی دینی.
ایشان در دور اول، ریاست این مجلس را بعهده داشت و ریاست دوم مجلس زیر سایه راهنماییهای ایشان فعالیت میکند.
در سال ۱۳۷۴ (۱۹۹۶ میلادی) دولت آل خلیفه، او را به نقش داشتن در کودتا و همکاری با حزبالله بحرین متهم کرد.
شیخ عیسی قاسم پس از بازگشت به بحرین در سال ۱۳۷۹، خطیب جمعهٔ مسجد امام صادق (ع) در زادگاهش شد.
پس از آغاز خیزش مسالمت آمیز مردم بحرین در ۲۵ بهمن ۱۳۸۹، شیخ عیسی قاسم به صورت عملی رهبر این انقلاب شد. به صورتیکه سخنرانیها و خطبههای ایشان در نماز جمعه نقش تعیینکنندهای در انقلاب بحرین داشته است. از جمله پیامهای تأثیرگذار شیخ عیسی قاسم، دعوت به ایستادگی در برابر نیروهای آل خلیفه و آل سعود هنگام دستدرازیشان به زنان است.
بزرگترین راهپیمایی به دعوت شیخ عیسی قاسم
در جریان انقلاب مسالمت آمیز مردم، پس از آن که حمد بن عیسی آل خلیفه پادشاه بحرین مخالفانش را اندک خواند، به دعوت شیخ عیسی قاسم تظاهراتی با عنوان «لبیک یا بحرین» با حضور بیش از نیممیلیون نفر در منامه برگزار شد. این تظاهرات بزرگترین تجمع تاریخ کشور بحرین بود که بیش از ۵۰٪ بحرینیان در آن حضور داشتند، بهطوری که راهپیمایی «همهپرسی» خوانده شد و این نخستین باری بود که خود شیخ عیسی قاسم در تظاهرات شرکت میکرد.