واقعیت آن است که واکنش شدید نیروهای عراقی و چهره های سرشناس ملی به این سفر، نشان می دهد که ورود کارتر، در نهانخانه، مصیبتی به همراه داشته و درخواست های جدید واشنگن از بغداد را دربر دارد که سرانجامِ آن، هیچ ربطی به آزادسازی اشغالی عراق و رهایی از شر داعش ندارد؛ داعشی که ساختۀ آمریکایی هاست و آن را در زندان بوکا در بصره ساختند و با هم پیمانان خود، به حمایت مالی و تجهیزاتی از آن پرداخته و با فتوا و بسیج نیرو و قاچاق نفت، این گروه را پشتیبانی کردند.. به این ترتیب، برخلاف آن چه اعلام می شود، هدف از سفر کارتر به عراق، تثبیت اشغال این کشور و تحمیل تقسیم طایفه ای آن است؛ زیرا طرح، راهبردِ آمریکا در منطقه به شمار می رود.
آمریکا، در چارچوب این سفر، 560 نظامی دیگر به عراقی ها تحمیل کرد تا خون این ملت را بمکند و دستاوردهای آنان را در آزادسازی فلوجه، القیاره و به زودی الحویجه و موصل مصادره کنند. این تعداد از نیروهای آمریکایی، شمار نظامیانی را که در پایگاه های نظامی عراقی در مرکز و شمال این کشور مستقر هستند، به 4647 نفر می رساند. پراکندگی این نیروها در مرکز و شمال عراق، پراکندگی مشکوکی است که می تواند عراق را به سه قسمت تقسیم کند و جلوی رسیدن نیروهای فدرال و بسیج این کشور را بگیرد، به ویژه نیروهای بسیج، که خواب را از چشم تروریست ها و حامیانشان ربوده است. نیروهایی که بیشترِ بار آزادسازی مناطق صلاح الدین، الانبار، دیالی، جنوب غربی کرکوک و سرانجام موصل، بر دوش آنان بود.
آمریکا، نیروهای جدید خود را برای استقرار در پایگاه نظامیِ آزادشدۀ القیاره اعزام می کند و راز این مساله در آن است که این پایگاه نظامی، تنها 40 کیلومتر از جنوب موصل فاصله دارد و از غرب، به منطقه مخمور منتهی می شود که تحت کنترل نیروهای پیشمرگه است. در واقع انتخاب این پایگاه نظامی به عنوان مرکز عملیاتی جدید برای آمریکا، تلاشی آشکار برای بستن راه به روی بسیج مردمی عراق است تا از مشارکت نیروهای بسیج در عملیات آزادسازی موصل، جلوگیری شود و مرزهای منطقه کردستان که توسعه طلبی از اراضی استان های دیگر را آغاز کرده است، حفظ شود.
به همین سبب، بعید نبود که واکنشی آشکار و شدید از سوی هادی العامری از رهبران بسیج مردمی عراق صادر شود. العامری تاکید کرد که موصل، با بازوی توانمند عراقی ها و جان فشانی های آنان آزاد خواهد شد، همان گونه که فلوجه و القیاره آزاد شدند؛ بنابراین عراق، برای آزادسازی اراضی خود، نیازی به این 560 سرباز آمریکایی ندارد.
شماری دیگر نیز تاکید کردند که عراق، بر سر دو راهی نیست که مجبور باشد یکی از دو گزینه "داعش" یا "آمریکا و طرح تقسیم" را برگزیند؛ بلکه عراق، با خون و تلاش و جان فشانی فرزندانش از همه طیف ها و استان ها، همچنان یکپارچه خواهد ماند. همچنین، شکی نیست که این موضع گیری العامری که برخاسته از همه نیروهای میهن پرست عراقی است، با سازهای مخالف و ناساز دیگری در عراق رویارو است. افرادی مانند ابورغال در موصل که از سوی جریان های هوادار طائفه گری و جدایی طلبی حمایت می شود، و اینان همان کسانی هستند که اشتون کارتر و کاخ سفید، برای اجرای طرح خود در عراق و منطقه، به آن ها چشم امید بسته است و به این ترتیب، خدا آخر و عاقبت عراقی ها را ختم به خیر کند.
* علاء رضایی