به گزارش پايگاه اطلاع رساني شبکه خبري العالم ، " عبدالباري عطوان " در سرمقاله امروز روزنامه القدس العربي نوشت : محمود عباس رييس تشکيلات خودگردان تصميم نهايي خود را گرفت و چمدان ها را به مقصد سازمان ملل متحد بست تا از اين سازمان درخواست کند کشور مستقل فلسطين با مرزهاي چهارم ژوئن سال 1967 را به رسميت بشناسد، و در اين مجال همه فشارها و تهديدهاي آمريکا و اسراييل براي صرفنظر از اين طرح و بازگشت به ميز مذاکرات را ناديده گرفت.
وی افزود: اين اقدام عباس به مثابه يک ماجراجويي سرشار از ريسک شخصي و ملي است؛ زيرا امکان دارد در شوراي امنيت 9 راي لازم براي تصويب مطرح کردن اين درخواست در مجمع عمومي سازمان ملل تامين نشود و حتي اگر اين درخواست آراي لازم را کسب کند، وتوي آمريکا آماده است تا جلوي آن را بگيرد. نگراني هاي ديگري نيز وجود دارد که رياض منصور نماينده دائم فلسطين در سازمان ملل از آن پرده برداشت. براي مثال ممکن است آمريکا به وقت کشي و يا به حال در آوردن درخواست در شوراي امنيت به مدت چندين ماه روي آورد و براي اين کار بررسي و رايزني در اين مجال را بهانه کند.
عطوان در ادامه نوشت: از آن گذشته به رسميت شناختن فلسطين به عنوان دولت ناظر يا کشوري داراي عضويت کامل اگر هم محقق شود ، صرفا به منزله يک پيروزي "معنوي" خواهد بود که تغييري در صورت واقع ايجاد نخواهد کرد، هرچند رسانه هاي همراه با عباس تلاش بسيار زيادي مي کنند تا دستيابي به چنين نتيجه اي را دستاورد تلقي کنند، و اين گونه جلوه دهند که در دوره شکست هاي متوالي و " بي تحرکي " نهادهاي رسمي فلسطيني ؛ موفقيت هاي جزيي نيز بزرگ هستند.
عطوان تاکید کرد: عباس به سازمان ملل رفت تا کشوري خيالي و موهوم به رسميت شناخته شود، کشوري بدون زمين، بدون مرز و فاقد حاکميت. در واقع عباس از موضع ياس و نوميدي چنين درخواستي را مطرح کرده است نه از موضع قدرت. زيرا او پس از بيست سال مذاکرات تحقيرآميز و ذلت بار، به اين نتيجه قطعي رسيده است که بهتر است تاريخ از او ياد کند ، حتي اگر شده يک سطر درباره او در تاريخ ذکر شود و گفته شود که عباس توانست بر روي کاغذ موجوديت کشور فلسطين را به ثبت برساند تا بتواند پس از اين دستاورد خود را بازنشسته کند و آسوده خاطر باشد که دستاوردي به جا گذاشته است.
عطوان گفت: اين اقدام رييس تشکيلات خودگردان، ملت فلسطين را غافلگير کرد ، ملتي که پيش از اين نيز بارها غافگلير شده بود و توافقنامه اسلو يکي از نمونه هاي اين غافلگيري است. محمود عباس با هيچ کس رايزني نکرد ، هيچ نشستي در سطح ملي يا در سطح مجلس برگزار نکرد. او حتي کنفرانسي ساده و صوري که انديشمندان و متخصصان را گرد هم آورد نيز برگزار نکرد، و از آن گذشته با طرف هاي آشتي ملي که قرارداد آن را در قاهره امضا کرده بود نيز هيچ گونه مشورتي نکرد. رييس تصميم گرفت و وظيفه ملت اطاعت و پشتيباني است و اين مساله بسيار خطرناک است و تعداد اندکي از خطر آن آگاه هستند.
این نویسنده عرب تاکید کرد: افراد نزديک به رييس تشکيلات خودگردان در بحث هاي خود مي گويند که درخواست از سازمان ملل براي به رسميت شناختن کشور مستقل فلسطين اسراييلي ها را آشفته کرد و رييس جمهور و دولت آمريکا را تحت فشار گذاشت با اين حال بايد گفت که اين کار ملت فلسطين و برخي از انديشمندان فلسطيني را نيز نگران و آشفته کرد به طوري که تاييد يا مخالفت آن ها به منزله آب در هاون کوبيدن خواهد بود.
وی افزود: موافقت با اين تصميم به معني ناديده گرفتن بسياري از ريسک هاي حقوقي است که ممکن است براي فلسطين خطرناک باشد ، ريسک هايي از قبيل احتمال فدا کردن حق بازگشت آوارگان ، پايان دادن به موجوديت سازمان آزاديبخش فلسطين به عنوان نماينده قانوني فلسطيني ها در داخل و خارج از کشور و محدود کردن حقوق قانوني فلسطين در کمتر از 20 درصد از سرزمين تاريخي فلسطين.
عطوان نوشت: قطعنامه هاي جديد شوراي امنيت ، قطعنامه هاي سابق را تحت الشعاع قرار مي دهد يعني قطعنامه جديد موجب لغو قطعنامه قديم مي شود و اين يک اصل شناخته شده در قوانين است بنابراين به رسميت شناختن کشور مستقل فلسطين با مرزهاي سال 1967 ممکن است قطعنامه 194 شوراي امنيت قائل به حق بازگشت آوارگان فلسطيني را بي اثر کند و اسراييل در اين زمينه به چانه زني خواهند پرداخت و همه مي دانند که اسراييل چه مهارتي در اين زمينه دارد به همين سبب بعيد نيست که ادعا کنند حق بازگشت آوارگان تنها به کشور فلسطين محدود مي شود و کشور فلسطين بر اساس تصويب مجمع عمومي سازمان ملل مشخص است و حتي ممکن است پا را از اين هم فراتر بگذارند و اين قانون را بر عرب هاي فلسطيني ساکن مناطق اشغ