چند روز است جامعه ما ملتهب جنایتی است که در شهری کوچک با مردمی مهربان رخ داده و طی آن دخترکی بیگناه، در چنگال فردی مبتلا به بیماری اعصاب و روان گرفتار شده، مورد تعرض قرار می‌گیرد و به شکل وحشیانه‌ای به قتل می‌رسد.
ضمن تسلیت به خانواده داغدار این دخترک خردسال، لازم می‌دانم به چند نکته اشاره کنم:
1- بارها از اهمیت سلامت روان در جامعه و نقش آن در تعادل و تثبیت امنیت اجتماعی سخن گفته شده است. مطالعات انجام شده در حوزه روان پزشکی نشان می‌دهد در جوامع بشری سوء رفتار جنسی با کودکان، شایع‌تر از آن چیزی است که تصور می‌شود؛ به گونه‌ای که بر اساس نتایج پژوهش‌های میدانی، در کشورهای غربی تا 27 درصد دختران در کودکی مورد بدرفتاری و یا آزار جنسی قرار گرفته‌اند.
2- مطالعات انجام شده همچنین بیانگر این واقعیت است که کودکان، بیشتر مورد تعرض فردی قرار می‌گیرند که با آنها آشنایی و یا حتی نسبت فامیلی دارد، چرا که این آشنایی موجب اعتماد کودک می‌شود و در نتیجه امکان چنین عملی را آسان‌تر می‌کند. همچنانکه آتنا هم به دلیل رفت و آمد در مغازه فرد متجاوز، او را می‌شناخته و به او اعتماد داشته است.
3- و نکته آخر این‌که آرزو می‌کردم هرگز در کشورم شاهد این حوادث تلخ و دلخراش نباشم، اما آرزو یک چیز است و واقعیت چیز دیگری.
به‌یقین برخورد قاطع، سریع و بدون مماشات قضایی با افرادی که متعرض کودکان معصوم می‌شوند، در کاهش این آسیب اجتماعی موثر بوده و البته مطالبه مردم است، اما قطعا کافی نیست.
هر
چند آموزه‌های فرهنگی و دینی تا حد زیادی جامعه ما را در برابر مسایلی از این دست، مصون داشته اما داستان غم انگیز آتنای عزیز، بار دیگر ثابت کرد در کنار برخوردهای قاطع قضایی، با توجه به اقتضائات فرهنگی، نیازمند توجه به سلامت روان در جامعه و ترویج آموزش‌های لازم در مقاطع سنی و تحصیلی از طریق والدین، نظام آموزشی و رسانه‌ها، به‌ویژه صدا و سیما هستیم.
فراموش نکنیم زخم‌های برجای مانده از چنین حوادثی، به آسانی التیام نمی‌یابد.