به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه العالم، "عبدالله ناصر العتیبی" در مقاله ای در روزنامه الحیات تأکید کرد: اعراب نمی خواهند محمد مرسی برای حمایت از اقتصاد مصر از آنها گدایی کند، و همچنین نمی خواهند که کاملا به آنها پشت کند، بلکه به دنبال چیزی بین این دو هستند.
العتیبی افزود: اعراب می خواهند که نقش مرسی در توازن قدرت عربی با آنها معادل باشد، نه اینکه با طمع ورزی های توسعه طلبانه و اسلامگرایانه، خود را مسلط بر اعراب بداند .. البته در مقابل هم نمی خواهند که مرسی مانند فرعون درهای مصر را به روی اعراب ببندد، چرا که این امر هیبت عربی را نابود می کند!.
العتیبی با تأکید بر ضرورت زیر نظر گرفتن عملکرد مرسی گفت: محمد مرسی پس از ناآرامی ها و بی ثباتی و در سایه نبود یک دولت مدنی واقعی، بعنوان یک رییس جمهور منتخب آمد؛ بنابراین او براي ايجاد پایه های یک دولت قوی و جدید بیش از صد روز زمان نیاز دارد.
وی ادامه داد: کسی که بخواهد کاملا با مصر "اخوانی" آشنا شود، باید دو، و یا سه و شاید هم 4 سال منتظر باشد تا به دیدگاه درستی در خصوص آن دست یابد.
نویسنده این مقاله در ادامه با تأکید بر ضرورت دست کشیدن دولتهای عربی حاشیه خلیج فارس از موضع اصولی خود مبنی بر مخالفت با وجود "اخوان المسلمین" بعنوان قدرت حاکم در مصر، خاطرنشان کرد: همانطور که احمد شفیق پیروزی محمد مرسی را در انتخابات ریاست جمهوری به رسمیت شناخت، کشورهای عربی هم باید پیروزی او را به رسمیت بشناسند، و بدون پیش داوری با او وارد دوره ای جدید از مناسبات شوند.
العتیبی گفت: اعراب باید با شروع روابط خود با مرسی از صفر، به این اصل تکیه کنند که اخوان در حاکمیت با اخوان بعنوان یک گروه مخالف متفاوت است؛ زیرا سلاحی که آنها بعنوان مخالف استفاده می کردند، قابل استفاده در حکومت نیست.
این نویسنده سعودی خاطرنشان کرد: مواضع اخوان المسلمین بعنوان یک گروه مخالف مبنی بر دشمنی با آمریکا، مفهوم خلافت، گسترش نفوذ به داخل کشورهای همسایه، تکفیر معاهدات بین المللی، همگی برای جمع کردن هوادار بود .. همه این مفاهیم ابزاری برای تضعیف حاکمیت از طریق پیامهای عاطفی است، که با واقعیت فاصله بسیاری دارد.
العتیبی تأکید کرد: بنابراین حكومت اخوان در مصر، واقعیتی است که نمی توان آن را انکار کرد و یا نادیده گرفت.
العتیبی انتظارات اصلی کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس از اخوان المسلمین را در چهار پرونده اصلی دسته بندی کرد و گفت:
- نخستین پرونده، مربوط به روابط مصر با ایران است. ما بعنوان اعراب منطقه نمی خواهیم مصر حامی ایران علیه ما باشد؛ اما درحالیکه ما با ایران روابط دیپلماتیک و تجاری داریم، نمی توانیم از این کشور بخواهیم که همه روابطش را با همسایه شرقی خود قطع کند.
اکنون حجم روابط تجاری ایران و برخی کشورهای عربی منطقه بالاتر از سالهای قبل است .. با وجود برخی مواضع و اظهارات تحریک آمیز، روابط تجاری و سفرهای متقابل دیپلماتیک بین مسئولان این کشورها و ایران درعالیترین سطوح در جریان است؛ به همین دلیل نباید به هرگامی در جهت نزدیک شدن روابط مصر و ایران با سوء ظن بنگریم .. البته در مقابل از اخوان المسلمین می خواهیم مانند اقدامات وزیرخارجه شورای نظامی پس از سرنگونی مبارک، به ما تأکید کند که روابط با کشورهای عربی منطقه را بر روابط با ایران ترجیح می دهد.
- پرونده دوم عدم دخالت اخوان المسلمین در امور داخلی کشورهای منطقه خلیج فارس است. برادران در اخوان المسلمین مصر اگر می خواهند متناسب با وضعیت فعلی خود به کشورهای عربی منطقه اطمینان ببخشند، باید اعلام کنند که اقدامات قبلی گروهشان مبنی بر دعوت از شهروندان کشورهای دیگر برای بیعت با رهبرکل اخوان در مصر، باطل است.
- پرونده سوم در ارتباط با روابط ترکیه و اخوان المسلمین است. اعراب منطقه فقط می خواهند اطمینان یابند که تمایلات برای احیای خلافت عثمانی با بلندپروازی های اخوانی تلاقی پیدا نمی کند .. این امر نیز نیازمند تضمین هایی برای احترام گذاشتن به دیگر قدرتهای موجود در کشورهای عربی است.
- پرونده چهارم نیز جانبداری نکردن از هیچکدام طرفهای نزاع در مسأله فلسطین است .. توافق ایدئولوژیک اخوان با جنبش حماس نباید موجب پیچیده تر شدن مواضع فلسطینی ها و به حاشیه راندن جنبش فتح از صحنه داخلی فلسطین، و درنتیجه ایجاد نوعی درگیری بین کشورهای عربی در خصوص مسأله فلسطین شود.
این نویسنده عربستانی در پایان این مطلب، از کشورهای عربی منطقه خلیج فارس خواست، در برهه فعلی مصر را بدون ح