العالم ـ سوریه
اخبار دروغین و شایعه پراکنی یکی از فصول تکراری جنگ علیه سوریه است که این روزها با جنگ اقتصادی موسوم به قانون سزار همزمان شده است.
کسی که این اخبار دروغین را دنبال می کند؛ می داند که جنگ روانی یکی از ابزارها برای ایجاد تشویش در میان مردم است؛ تظاهرات دهها نفر که خواستار بهبود اوضاع معیشتی هستند، توسط برخی رسانه ها بزرگنمایی می شود. همچنین برخی اخبار دروغ و ساختگی درباره جدایی برخی از نیروها از ارتش سوریه در این رسانه ها بارها مطرح می شود. این نهادهای رسانه ای که ادعا می کنند از اعتبار بالایی برخوردارند، از یاد برده اند که ساده ترین معیارهای کار حرفه ای رسانه ای را نقض کرده اند، آنها به ابزاری در دست سازمان های استخباراتی تبدیل شدند و به دنبال بهم زدن امنیت اجتماعی در سوریه هستند.
این رسانه ها که نام و آوازه خود را به خاطر برخی سیاستهای مشخص به مخاطره می اندازند، خبری تحت عنوان "درگیری میان لشکر جهارم و نیروهای جداشده از آن در ریف دمشق" منتشر کردند. ابتدا اینگونه به نظر می رسد که این خبر متعلق به سال 2011 است اما برخی رسانه های نزدیک به این رسانه(شبکه العربیه) نیز این خبر را نقل کرده اند.
اینک می بایست تاکید کنیم که پخش این گونه اخبار در این زمان چندین هدف را دنبال می کند که مهمترین آن سوء استفاده از فشار اقتصادی علیه مردم سوریه در سایه تحریم های ظالمانه آمریکایی و قانون سزار و این علاوه بر ایجاد ناامنی در کشور و بی اعتماد کردن مردم به نهادهای دولتی و ضربه زدن به نیروهای امنیتی و ارتش سوریه است.
نسل جدید جنگ سوریه به شیوه های تبلیغاتی روی آورده است تا با ایجاد یک جنگ روانی، هرچه بیشتر مردم سوریه را تحت تاثیر قرار دهد؛ فین و راسنو دو دانشمند روانشناس به میزان تاثیر اخبار دروغین و شایعه پراکنی بر رفتار افراد جامعه تاکید کرده اند. خبری که منتشر شد، یک منطقه جغرافیایی خاصی را هدف گرفت؛ این منطقه همان شهر الضمیر با موقعیت حساس و مهم و نزدیکی آن به غوطه شرقی است. این منطقه دروازه بادیه به شمار می آید و در اطراف آن یکی از مهمترین فرودگاه های جنگی واقع است. هدف از پخش این خبر در سایه تحریم های اقتصادی و مشکلات معیشتی مردم به سبب قانون سزار، تاثیر گذاشتن بر رفتار افراد و گروهها در مناطق اطراف است.
آنها با پخش این اخبار دروغین همچنین به دنبال به حاشیه راندن دستاوردهای دولت سوریه در مقابله با تحریم ها هستند تا در نهایت به هدف اصلی خود دست یابند. آنها می خواهند آنچه را که نتوانستند از طریق جنگ نظامی و امنیتی کسب کنند، اینک با تروریسم اقتصادی و تحریم ها به دست آورند.
