العالم- تحلیل روز
پارلمان طبرق (شرق) وابسته به نیروهای موسوم به "ارتش ملی لیبی" به رهبری" خلیفه حفتر" در بیانیهای به نیروهای مسلح مصر اجازه داد که در صورت مشاهده خطری علیه امنیت کشورشان، برای حفاظت از امنیت ملی مصر در لیبی مداخله نظامی کنند.
"عبدالفتاح السیسی" رئیسجمهوری مصر، اواخر ماه ژوئن هشدار داده بود که پیشروی نیروهای وفادار به دولت وفاق ملی، که کنترل طرابلس را در دست دارد و از حمایت ترکیه برخوردار است، به سمت شرق یعنی منطقه "هلال نفتی لیبی" مصر را به مداخله نظامی مستقیم در لیبی واخواهد داشت.
نیروهای دولت وفاق اعلام کرد که سامانه دفاعیشان را به منظور آمادگی برای نبرد احتمالی در شهر سرت آماده خواهند کرد و نیروی مشترک برای تامین امنیت منطقه غربی به دنبال اخراج نیروهای خلیفه حفتر تشکیل خواهند داد. ترکیه نیز با اعلام اینکه دولت وفاق ملی از هیچگونه آتشبس در امتداد خطوط درگیریهای جاری استفاده نخواهد کرد، خواستار عقبنشینی نیروهای حفتر به خط توافق "صخیرات" شد.
"مولود چاووشاوغلو" وزیر خارجه ترکیه گفت، حفتر و تمامی نیروهای حامیاش بایستی از "الجفره" و سرت عقبنشینی کنند تا آتشبس در لیبی اعلام شود.
برای پی بردن به دلایل درگیریها در لیبی بهتر است نگاهی به منطقه هلال نفتی بیندازیم.
هلال نفتی حوضه نفتی لیبی است که در سواحل دریای مدیترانه و در امتداد 205 شرق طبرق و غرب "السدره" واقع است و از نفتخیزترین مناطق این کشور بهشمار میرود. نیروهای حفتر کنترل کامل آن را در سپتامبر 2016 به دست گرفتند و همین امر باعث نگرانیهای بینالمللی درخصوص درگیریها میان این کشور و نیروهای وفاق ملی به ریاست "فائز السراج" شده است.
منطقه هلال نفتی_ واقع در حد فاصل شهرهای سرت و بنغازی_ حدود 80 درصد از حجم بخش انرژی لیبی یعنی بیش از 45 میلیارد بشکه نفت و 52 تریلیون فوت مکعب گاز را شامل میشود. "السریر"، "مسله" و "النافوره" از بزرگترین میادین نفتی واقع در آن هستند که در مجموع حدود 60 درصد از تولید نفت لیبی را تولید میکنند. همچنین در این منطقه بزرگترین مجتمعهای پالایشگاهی و بنادر صادرات آن به جهان واقع هستند.
سرت در حال حاضر محور این درگیری است و اهمیت آن به این جهت است که آن شهری ساحلی در مرکز لیبی است و گذرگاهی به سمت بنادر اصلی صادرات نفت در این کشور محسوب میشود.
هر کجا نفت باشد صحنه درگیری میان کشورها و منافعشان میشود و درگیریها لیبی طرفهای مختلفی نقشآفرین هستند؛ در یک طرف روسیه، مصر و امارات از خلیفه حفتر حمایت میکنند و در طرفی دیگر، ترکیه و قطر از دولت وفاق ملی حمایت میکنند که از مشروعیت در نزد جامعه جهانی برخوردار است.
به اعتقاد ما، تهدیدهای مصر برای مداخله نظامی مستقیم در لیبی در حد تهدیدهای کلامی است؛ چرا که مصر در حال حاضر دغدغههای مهمتری دارد.
در مقابل، دولت وفاق اعلام کرده که آماده بازپسگیری سرت است. در اینجا باید گفت که میزان این آمادگی نیز سوالبرانگیز است؛ چرا که دولت وفاق به خوبی میداند که برای عبور از جاده سرت بایستی از میادینِ پر از مینهای ضد نفر عبور کرد. از سوی دیگر، تمامی طرفهای داخلی و خارجی از میزان خطرناک بودن اوضاع و پیامدهای رویارویی نظامی مستقیم کاملا آگاه هستند و میدانند که چنین تنشی به تقسیم این کشور منتهی خواهد شد.
برخی بر این باورند که طبل جنگ در واقع به صدا درآمده است ولی تمامی طرفها میدانند که درگیری به معنای باخت همه و نابود شدن لیبی است.
اسامة الشيخ