العالم - تحلیل روز
وقتی یک وزیر آمریکایی صحبت از ضرورت تقویت قدرت هسته ای آمریکا می کند بدان معناست که وی متوجه عقب ماندگی تسلیحاتی کشورش در مقابل سامانه های هسته ای چین و روسیه و پیشروی این دو کشور به خصوص در منطقه اقیانوس هند و آرام شده است. البته این وزیر نمی خواهد بپذیرد که کشورش نه تنها در زمینه تسلیحات بلکه در زمینه تأمین بودجه و دیگر ابعاد استراتژیک هم عقب افتاده است و همین موضوع، این کشور را تبدیل به قدرتی تنها و ناتوان در مقابل بلوک شرق می کند؛ این در حالی است که اعتماد متحد اروپایی اش را هم از دست داده است و نشانه های این بی اعتمادی را در دوره زمامداری دونالد ترامپ به وضوح می توان دید.
اسپر پس از دیدار با "تارو کونو"، همتای ژاپنی خود در توییتی مدعی شده است که چین قصد دارد زرادخانه هسته ای خود را گسترش دهد بنابراین تقویت قدرت و آمادگی هسته ای آمریکا، برای حفظ بی طرفی و آزادی منطقه اقیانوس هند و آرام، ضرورتی اجتناب ناپذیر است.
وی در سخنان دیروز خود در نشست "مرکز مطالعات امنیتی آسیا و اقیانوس آرام" در هاوایی گفت که این هفته درباره تحولات این منطقه و حضور قدرت های مختلف در آن با فرماندهان منطقه عملیاتی اقیانوس هند و آرام گفتگو کرده است. وی همچنین تأکید کرده است که فرماندهی این منطقه در کانون رقابت بین ابرقدرت ها قرار گرفته است و این یک رقابت جهانی است.
اسپر پیش از این هم تأکید کرده بود که کشورش قصد دارد استقرار نیروهایش در منطقه اقیانوس هند و آرام به گونه ای باشد که برای این کشور امکان مقابله با چین و روسیه را در سراسر جهان فراهم کند.
سیاست تکروی و سلطه جویی
این ادعاها در واقع صرفا بهانه ای هستند برای دنبال کردن اهدافی شامل برقراری ائتلاف های جدید که آمریکا در این منطقه به دنبال آن است؛ از جمله می توان به توسعه توافقنامه امنیتی بین ژاپن و آمریکا اشاره کرد. این توافقنامه به گونه ای تنظیم شده است که جزایر واقع در دریای شرقی چین را که مورد ادعای پکن هم هست، شامل شود. اسپر با اشاره به این موضوع می گوید: "تقویت قدرت هسته ای آمریکا برای حفظ بی طرفی و آزادی منطقه اقیانوس هند و آرام اجتناب ناپذیر است" و "آمریکا و ژاپن با هر گونه اقدام یک جانبه برای تغییر وضعیت کنونی دو گذرگاه آبی اصلی در دریای جنوبی و دریای چین شرقی مخالف هستند". لازم به ذکر است که یکی از مسائل تنش زا در روابط چین و ژاپن، این است که چین مدعی مالکیت تعدادی از جزایر کوچک در دریای چین شرقی است که اکنون در تصرف توکیو هستند.
به گفته وزیر دفاع ژاپن، اسپر تصریح کرده است که معاهده امنیتی بین آمریکا و ژاپن باید جزیره های واقع در دریای چین شرقی را هم شامل شود. این جزایر مورد اختلاف توکیو و پکن است. "این جزیره های کوچک در ژاپن به اسم سن کاکو و در چین به اسم ديائويو شناخته می شوند."
آمریکا که هیچ اهمیتی به سلامت شهروندان خود نمی دهد و برایش مهم نیست که آنها در معرض تشعشات ناشی از آزمایش های هسته ای قرار بگیرند چگونه ممکن است برای سلامت شهروندان کشورهای دیگر به خصوص ژاپن اهمیتی قائل باشد. این کشور سال ها پیش، دو انفجار هسته ای را در خاک ژاپن یکی در هیروشیما و دیگری در ناکازاکی انجام داد و شهروندان ژاپنی هنوز هم با آثار و تبعات این دو انفجار فاجعه بار در کل تاریخ بشریت دست به گریبان هستند. این حرکت مصداق همان سیاست خودسری و تکروی و سلطه جویی آمریکا در جهان است که نتیجه ای جز ویرانی و تخریب محیط زیست و نابودی انسان نداشته است.
زیان های هسته ای
پس از جنگ سرد بین آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی سابق در سال 1989 و پس از فروپاشی شوروی در سال 1991، برنامه هسته ای آمریکا تا حد زیادی افت کرد و آزمایش های هسته ای این کشور به همراه تولید سلاح های هسته ای جدید متوقف شد. زرادخانه هسته ای این کشور هم تا اواسط دهه نود کاهش چشمگیری یافت. همچنین به همه شهروندان آمریکایی که در معرض تشعشات هسته ای قرار گرفته بودند، غرامت پرداخت شد.
با آغاز سال 1998 دست کم 759 میلیون دلار به عنوان غرامت به اهالی جزایر مارشال – که در معرض تشعشات ناشی از آزمایش های هسته ای قرار گرفته بودند – پرداخت شد. دولت آمریکا همچنین بیش از 15 میلیون دلار غرامت به دولت ژاپن پرداخت کرد؛ این غرامت پس از آن پرداخت شد که به دنبال آزمایش هسته ای "براوو" در سال 1954، آسیب های شدیدی به شهروندان ژاپنی وارد شد و مواد غذایی آنها به کلی از بین رفت. در فوریه 2006 نیز به موجب قانون پرداخت غرامت، بیش از 1.2 میلیارد دلار به شهروندان آمریکایی که در سال 1990 در معرض تشعشات آزمایش هسته ای قرار گرفته بودند پرداخت شد.
علاوه بر اینها "کیت براون"، وکیل و سیاستمدار آمریکایی در کتابی با عنوان "پلوتوپیا: خانواده های هسته ای، شهرهای اتمی و فجایع بزرگ پلوتونیوم شوروی و آمریکا" از انتشارات آکسفورد در سال 2013 فاش کرده است که این آزمایش ها به سلامت شهروندان آمریکایی آسیب وارد کرده است و آثار و پیامدهای کند و خزنده این فجایع هنوز هم محیط زیست را تهدید می کند. (کیت براون، عضو حزب دموکرات و رهبر اکثریت در مجلس سنا ایالت اوریگون است. او نماینده بخش هایی از میلواکی و شمال شرق شرق و جنوب شرق پورتلند بود).
به گفته براون، نیروگاه های هسته ای در هانفورد به مدت چهار دهه میلیون ها کوری (واحدی در سنجش هسته ای) تشعشعات هسته ای در محیط زیست رها کرده است.
براون معتقد است بخش عمده ای از آلودگی های هسته ای در طول سالها جذب چرخه طبیعت در هانفورد شده است اما هرگز چیزی درباره آن گفته نشده است و مدیران این نیروگاه، این اطلاعات را به صورت محرمانه بایگانی کرده اند؛ این در حالی است که روند آلودگی به سرعت ادامه دارد. تا امروز و با وجود ادامه تهدید سلامت محیط زیست و انسان ها، دولت همچنان اسرار مربوط به این فجایع را از مردم مخفی نگه داشته است.
در دوره سیطره رئیس جمهور دیوانه ای که فقط به دلار می اندیشد، خوی سلطه جویی و اشتهای آمریکا برای بلعیدن مقدرات دیگر کشورها زنده شده است.