العالم - کشکول
همه می دانند که عملیات شرق فرات (چشمۀ صلح) در پی حصول توافق سوچی بین ترکیه و روسیه متوقف شد و مقرر شد که کردهای مسلح از سراسر نوار مرکزی سوریه و ترکیه به مساحت 32 کیلومتر بجز قامشلی عقب نشینی کنند . این توافق بعد از آن به دست آمد که مزدوران "ارتش آزاد" وارد خانه های کردها در شمال حلب شدند و آن را غارت کردند و سوزاندند و ویران کردند و پیش از این کارها مردم منطقه را کشته و آواره کرده بودند.
سازمان های حقوق بشر می گویند افراد مسلح وابسته به ترکیه در سوریه مرتکب جرایم و جنایاتی در حق کردها ، مسیحیان، شیعیان و اقلیت های دیگر مثل ایزدی ها شده اند.
گزارش های متعدد نیز حاکیست که گروه موسوم به "حمزه" در شهر عفرین استان حلب (شمال غرب سوریه) زنان را می رباید شهری که از دو سال پیش تحت سیطره ترکیه و مزدورانش که مخالفان سوری نامیده می شوند، است.
گروهی که در جنگ با گروه دیگری پیمانی امضاء می کند، معمولاً زنان بی دفاع و کودکان را نمی کشد ولی زیرمجموعه های "ارتش آزاد" بسیاری از زنان و کودکان شیعه را در حلب، ادلب و حمص کشته اند. گروه "احرار الشرقیه" که یکی از زیرمجموعه های "ارتش آزاد" است و پس از دریافت کمک های آموزشی و سازمانی از ترکیه به "ارتش ملی سوریه" تغییر نام داد، یک فعال سیاسی زن کُرد را به نام "هفرین خلف" در نوامبر سال 2019 کشته بود.
به نظر می رسد این مزدوران که برخی از آنها در لیبی می جنگند و برخی دیگر هم توسط ترکیۀ مداخله جو به جمهوری آذربایجان برای جنگیدن در قبال پول منتقل شده اند، عاشق بوی خون و پول هستند و به همین دلیل می خواهد که عملیات "چشمۀ صلح" در شرق فرات از سر گرفته شود تا شاید کار جدیدی برای خودشان دست و پا کنند و پول های بیشتری دریافت کنند.
"زیاد حاجی عبید" یکی از سرکردگان "ارتش آزاد" ماه سپتامبر گذشته اعلام کرد که در داخل و خارج سوریه برای تأمین منافع ترکیه تلاش خواهد کرد . عبید گفت که در صورت لزوم به همراه نیروهای تحت امر خود به جمهوری آذربایجان خواهد رفت تا در کنار ارتش ترکیه بجنگند . نیروهای تحت امر عبید عملاً در جمهوری آذربایجان می جنگند ولی نَه در کنار ارتش ترکیه بلکه بجای ارتش ترکیه زیرا تعداد نیروهای تحت امر عبید فراوان و هزینه شان اندک است چرا که جنگیدن نیروهای ارتش ترکیه در آنجا هم هزینه فراوانی به همراه خواهد داشت و هم هزینۀ سیاسی داخلی به دولت ترکیه تحمیل خواهد کرد.
هر چند سرکردگان افراد مسلح فعال در سوریه، ترکیه را متحد خود معرفی می کنند ولی واقعیت این است که کشته شدن یک مزدور در سوریه هیچ اهمیتی برای ترکیه ندارد ولی اگر مزدوران بتوانند در مناطقی دور از مرزهای ترکیه دستاوردی به دست بیاورند، نظام آنکارا از آن برای بهبود چهرۀ خود بهره برداری خواهد کرد زیرا ترکیه معمولاً افراد مسلح را با وعدۀ پول و شست و شوی مغزی راهی جنگ با دشمنان فرضی می کند.
برای نمونه، در دوران عثمانی یگان های نظامی خارجی مثل شبه نظامیان "باشی بوزوک" که آفریقایی تبار بودند، تشکیل شده بود. همچنین "ینی چری" ها که قدرتمندترین و متنفذترین گروه ارتش عثمانی بودند و در اصل اسرای کمسالی بودند که به دست ترکیه عثمانی افتاده بودند، به خدمت گرفته شدند.
این امور به روشنی نشان می دهد این افرادی که خود را "مخالفان سوری" می نامند، حتی یک روز هم مدافع حقوق و آزادی هایی که دم از آن می زنند، نبودند بلکه مزدور بودند و هستند و در خاک سوریه با عناوین مختلف برای تأمین منافع خودشان و اربابان شان فعالیت می کنند.