العالم ـ گزارش
وضعیت فعالیت اتمی مخفی رژیم صهیونیستی در پیوند با حکایت معروف دم خروس، گویای شرح حال این روزهای رژیم صهیونیستی است.
روزی روزگاری، دزدی وارد دهی شد، خروسی را برداشت در زیر پیراهنش پنهان كرد و به سرعت خواست فرار كند كه ناگهان صاحب خانه صدایی شنید و با همکاری همسایهها دزد را گیر انداخت. دزد كه راه فراری نداشت شروع كرد قسم خوردن و گریه و زاری كه من چیزی ندزدیدم. دزد بی نوا بیخبر بود كه دُم خروس از زیر پیراهنش بیرون زده و سرانجام رسوا شد.
حالا کانال ۱۲ رژیم صهیونیستی گزارش داده که بنیامین نتانیاهو نخست وزیر این رژیم، به خاطر نگرانی از فعالیت های خطرناک هسته ای ایران دیشب را تا صبح نخوابیده و پس از تفاهم شب گذشته (یکشنبه 3 اسفند ماه 1399) ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی، تصمیم گرفته نشست کابینه امنیتی خود را برگزار و برای جلوگیری از فعالیت هسته ای ایران فکری کند.
این رسانه صهیونیستی گزارش داده که نتانیاهو اولین نشست راهبردی با مقامات امنیتی کابینه را امروز (دوشنبه) درباره موضع اسرائیل در خصوص توافق هسته ای یکشنبه شب تهران و مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی، برگزار و وزرا و روسای سرویس های امنیتی از جمله «بنی گانتس» وزیر جنگ، «گابی اشکنازی» وزیر امور خارجه ، «یوسی کوهن» رئیس موساد و «میر بن شبات» مشاور امنیت ملی اسرائیل در این جلسه شرکت خواهند کرد.
مطابق گزارش این رسانه صهیونیستی، قرار است نظارت دقیق و شفاف بر همه تأسیسات هسته ای ایران و دیگر موضوعات مربوط به تهران، در این نشست بررسی شود.
ابراز نگرانی کابینه رژیم صهیونیستی درباره فعالیت های هسته ای مسالمت آمیز جمهوری اسلامی ایران در شرایطی است که تل آویو در حال گسترش تاسیسات اتمی دیمونا به عنوان تنها کارخانه ساخت بمب اتمی منطقه است و از سوی دیگر این رژیم به رغم درخواست آژانس برای نظارت بر فعالیت های هسته ای مخفیانه آن، تا کنون اجازه هیچگونه دسترسی به آژانس نداده است.
جالب است که گروه «پنل بینالمللی مواد شکافتپذیر» به تازگی تصاویر ماهوارهای را منتشر کرده و دم خروس فعالیت اتمی جدید و مخفیانه این رژیم را فاش کرده که نشان میدهد، رژیم صهیونیستی مرکز تحقیقات هستهای «نِگو» (نیروگاه هستهای دیمونا) را توسعه داده است.
تصاویر منتشر شده از ساخت و سازهای جدیدی در مجاورت نیروگاه هستهای دیمونا و ایستگاه بازیافت هستهای حکایت دارد و نشان می دهد که مساحتی به طول ۱۴۰ متر و عرض ۵۰ متر حفر شده و ماهیت این ساخت و سازها هنوز مشخص نیست.
مطابق اعلام اعضای گروه «پنل بینالمللی مواد شکافتپذیر»، این فعالیتها از اواخر سال ۲۰۱۸ یا اوائل ۲۰۱۹ آغاز شده و اکنون در حال پایان است و پیش از این نیز رصد نشده بود، چرا که آخرین تصویر از سایت هستهای دیمونا طبق تصاویر گوگل ارث، به سال ۲۰۱۱ باز میگردد.
به دنبال درز اطلاعات در خصوص توسعه فعالیت های اتمی جدید رژیم صهیونیستی و سکوت کشورهای غربی مدعی جلوگیری از اشاعه سلاح های کشتار جمعی، محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران در پیامی در توییتر از عدم واکنش مقامهای غربی انتقاد و خاطرنشان کرد: «اسرائیل در حال توسعه دیمونا، تنها کارخانه بمب هستهای منطقه است.»
وی با اشاره به اکانتهای توییتری رئیس جمهور آمریکا، آژانس بینالمللی انرژی اتمی، «بوریس جانسون» نخست وزیر انگلیس، «امانوئل ماکرون» رئیس جمهور فرانسه و خطاب قرار دادن «آنگلا مرکل» صدر اعظم آلمان به کنایه از آنها پرسید که آیا از این اقدام رژیم صهیونیستی به شدت نگران هستند؟
مرکز تحقیقات هستهای «نِگو» (دیمونا) رژیم صهیونیستی در دهه پنجاه قرن بیستم ساخته شده و تا سال ۱۹۸۶ فعالیت آن مخفی بود تا اینکه «مردخای فعنونو» دانشمند هستهای این رژیم با فرار به انگلیس، در باره آن دست به افشاگری زد.
به دنبال افشاگری های صورت گرفته، حالا دیگر برکسی پوشیده نیست که رژیم صهیونیستی تعداد زیادی کلاهک هستهای در این مرکز تولید و نگهداری کرده است. مرکز بین المللی مطالعات صلح استکهلم در خرداد ماه گذشته فاش کرد که رژیم اسرائیل تعداد کلاهکهای هستهای خود را به ۹۰ کلاهک رسانده است.
حکایت فعالیت هسته ای صلح آمیز و تحت نظارت جمهوری اسلامی ایران و لاف ابراز نگرانی رژیم صهیونیستی، در نوع خود پدیده ای جالب و از عجایب روزگار مدرن در قرن 21 است که به رغم قرار داشتن در عصر دهکده جهانی و انفجار اطلاعات، حامیان غربی این رژیم در تلاش هستند تا دم خروس بیرون زده و آشکار شده این رژیم در زمینه فعالیت های اتمی و تولید سلاح کشتار جمعی را کتمان کنند و در عوض به رغم همکاری های بی سابقه و یک طرفه ایران در اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی و بازرسی سرزده بازرسان آژانس از مراکز هسته ای کشورمان که تا کنون بی وقفه ادامه داشته است، همواره تهران را در مضان اتهام قرار دهند و جالب است که در این کارزار، رژیم صهیونیستی همیشه جلودار بوده و از هیچ حقه و نیرنگی دریغ نکرده است.
نویسنده: احمد نیکنام