العالم - کشکول
ابراز علاقه ترکیه به ایجاد رابطه با مصر که در دشمنی با اخوان المسلمین یدی طولی دارد، اعلام همراهی با سیاست‌های سعودی به‌ویژه در یمن و بالاخره تاکیدات مکرر مسئولین ترک مبنی برضرورت منتفع شدن از برقراری رابطه با رژیم صهیونیستی این روزها بیش از هر زمان جلب توجه می‌کند.
میزان رخ نمایی سیاست‌های جدید ترکیه در منطقه و در خصوص مقولات بالا بحدی است که برخی را به این باور رسانده است که حمایت از آرمان فلسطین و در کنار آن حمایت از اخوان المسلمین و البته اعلام دشمنی با مصر و سعودی و اسرائیل هیچ گاه از سطح شعار فراتر نرفته است و همواره تنها تنها در خدمت منافع ترکیه و نه چیزی خارج از آن بوده است.
صاحبنظران معتقد به این دیدگاه البته نزدیکی روابط ترکیه با سعودی، مصر و اسرائیل را با چالش‌هایی در عمل مواجه می‌دانند. اول آنکه از دیدگاه ایشان بفرض حضور جدی تر ترکیه دربحران یمن، آیا این مساله با سکوت امارات مواجه خواهد شد؟ آیا درنهایت خط، سعودی به حضور ترک‌ها در سرزمین یمن و در مجاورت خود رضایت خواهد داد؟ آیا این همدلی و همراهی ابعادی جدی تر از فروش پهباد و کمک نظامی به سعودی پیدا خواهد کرد؟ و یا آنکه مدت زمان این نزدیکی صرفاً محدود به رفع گرفتاری‌های سعودی در مارب و خلاصی یافتن از باتلاق یمن خواهد بود؟
در خصوص مصر صاحبنظران با این استدلال که اساساً جمع بین اندیشه و ایدئولوژی اخوانی با نگاه اخوان ستیز نظامیان مصر امری غیر ممکن است این نزدیکی را مقطعی، مختص روزگار تنهایی ترکیه در عصر بایدن و بالاخره محدود به تعامل ترکیه و مصر در میدان لیبی معرفی می‌کنند. البته این دسته از صاحبنظران درتفسیر رفتار غریب آنکارا با رژیم صهیونیستی ترجیح می‌دهند روحیات پراگماتیستی اردوغان را دلیل این امر معرفی کنند.
صرفنظر از نگاه های آمده در بالا آنچه مهم است توجه به این نکته است که واقعیات میدانی منطقه در سایه تعاملاتی از این دست در حال پوست اندازی است و البته می‌توان انتظار داشت در میان سه رویکرد محور مقاومت، ائتلاف اخوانی قطر-ترکیه و بالاخره محور عبری-عربی در آینده ای نه چندان دور شاهد صف‌بندی‌هایی جدیدی در منطقه باشیم که یکی از مولفه‌های آن نزدیکی به اسرائیل است. در چنین شرایطی بنظر می‌رسد شاید زمان آن فرارسیده باشدکه هم در شعارها هم در تاکتیک‌ها و هم در استراتژی‌های موجود در صحنه بازی منطقه ای تغییراتی اساسی مشاهده شود.