العالم - تحلیل روز
اظهارات و مواضع اخیر دو جنبش حماس و فتح هیچ کمکی به کم کردن فاصله چهارده ساله دو طرف نمی کند؛ تشکیلات خودگردان که به بهانه مخالفت رژیم صهیونیستی با برگزاری انتخابات پارلمانی در قدس اشغالی، انتخابات را به تعویق انداخت، به تکرار همان پیشنهاد قدیمی یعنی تشکیل دولت وحدت ملی بر اساس شروط بین المللی بسنده کرد.
این در حالی است که حماس و دیگر گروه های فلسطینی این پیشنهاد را رد کرده اند؛ آن طور که از اظهارات چند پیش عزام احمد در پاسخ به یحیی سنوار برمی آید، پیوستن به جنبش آزادی بخش فلسطین فقط بر اساس دیدگاههای فتح امکان پذیر است نه انتخابات یا انتسابات.
اما جنبش حماس که از جنگ اخیر با رژیم اشغالگر، پیروز بیرون آمده است معتقد است که سازمان آزادی بخش باید نماینده همه فلسطینی ها باشد و پایگاه مردمی عظیم گروه های مقاومت باید در این سازمان مد نظر قرار گیرد.
حماس بر این عقیده است که طرح اصلاح سازمان آزادی بخش فقط از طریق انتخابات پارلمانی با مشارکت همه فلسطینی های داخل و خارج امکان پذیر است اما بعید به نظر می رسد که جنبش فتح چنین ریسکی را بپذیرد.
هدف دیگر فتح از طرح پیشنهاد تشکیل کابینه وحدت ملی، حفاظت از سهمیه خود در بازسازی است؛ این جنبش معتقد است که تشکیل کابینه وحدت ملی با حضور چهره هایی مثل سلام فیاض که در داخل فلسطین و جهان عرب و منطقه و در سطح بین الملل مورد قبول و پذیرفته شده هستند، باعث می شود که محافل بین المللی با اطمینان و اعتماد بیشتری به ارائه کمک های مالی بپردازند.
در حالی که حماس معتقد است که پیوستن به چنین کابینه ای اگر چه با اهداف غیر سیاسی صورت گیرد، به معنای ورود به بیراهه های سیاسی و گیر افتادن در این بیراهه هاست و اینجاست که پیروزی به شکست و افتخار به سرشکستگی تبدیل می شود.
بنابراین از نظر این جنبش بهترین کار این است که به جای اینکه به هوای اندک منافع مادی – که از راه های دیگر و بدون واگذاری امتیازات سنگین به دست می آید - سقوط کند، در اوج بماند.
بنابراین هیچ نقطه اشتراک واقعی بین دو این جنبش وجود ندارد. سنوار هم گفته است که سازمان آزادی بخش فلسطین بدون حضور حماس و جهاد اسلامی و جبهه خلق برای آزادی فلسطین، سازمان نیست بلکه صرفا یک تالار سیاسی است، این حرف باعث ناراحتی رهبران فتح به خصوص رهبران قدیمی تر شده است که این سازمان را منحصر به خود می دانند و معتقدند که هیچ کس حق ندارد بر سر این سازمان با آنها نزاع کند چرا که تصور می کنند این سازمان – که عنوان عریض و طویل تنها نماینده قانونی فلسطینی ها را به یدک می کشد – تنها چیزی است که همه جا و همواره به موجودیت آنها مشروعیت بخشیده است؛ حال چطور ممکن است اجازه دهند که سنوار یا هر کس دیگری این امتیاز و آخرین دلیل مشروعیت را از آنها بگیرد.
نمی دانم چرا بعضی ها همیشه طوری پیشنهاد مصالحه می دهند که انگار در دسترس است در حالی که در واقع خط متناقض هرگز به هم نمی رسند.