العالم – کشکول
آیت‌الله محمدسعید حکیم در زمان حیاتش 8 سال در زندانهای صدام بود؛ برخی وی را نماد تاریخ عراق می دانند که در زمان حیاتش با گسترش کمونیسم در عراق و رژیم بعثی صدام که دشمن اهل بیت (ع)، مرجعیت دینی و شعائر حسینی بود، مبارزه کرد و هرگز این رژیم را به رسمیت نشناخت و با آن همراهی نکرد، به همین دلیل توسط رژیم بعثی صدام، از سفر به خارج، حج و زیارت بارگاه ملکوتی حضرت اباعبدالله الحسین (ع) منع شد.
ایشان بسیار شجاع بودند و به همین دلیل، در کنفرانس علمای مسلمان که توسط رژیم صدام برای توجیه جنگ علیه مردم مسلمان ایران برگزار شده بود، خودداری کرد لذا رژیم برای انتقام گیری، اکثر اعضای خاندان حکیم را بازداشت و اعدام کرد و وی نیز از سال 1983 تا 1991 زندانی شد.
اما خاندان حکیم به مبارزه با استعمار و استبداد اعم از استعمارگران انگلیسی، منحرفین کمونیست، استبداد بعثی و باندهای تکفیری مانند داعش وهابی معروف است که آیت الله سید محمدباقر حکیم در مسیر مبارزه با تروریسم تکفیری به شهادت رسید.
آیت‌الله محمدسعید حکیم مانند سایر مراجع عظام در نجف اشرف از حشد الشعبی حمایت کرد و آن را منبع قدرت عراق، شکست دهنده داعش و حافظ کشور در برابر فتنه ها و طمع ورزی های بیگانگان می دانست به ویژه که حشد مولود فتوای آیت الله سیستانی است، به همین دلیل تا وقتی زنده بود، می گفت که آرزو داشتم در میان حشد باشم.