العالم – کشکول
واقعیت‌های تاریخی، جغرافیایی و سیاسی و در صدر آن واقعیت های دینی، همه کاملا منطق رئیس جمهوری ترکیه را رد می کنند، زیرا اردوغان در موقعیتی نیست که بخواهد به حضور ویرانگر نظامی و جاسوسی "اسرائیل" در مرزهای آذربایجان با ایران مشروعیت ببخشد، اگر نظام ترکیه بخشی از پیمان ناتو است و براساس آن، ترکیه دارای روابط نظامی، امنیتی، اقتصادی و تجاری و راهبردی با رژیم اسرائیل - که قدس و مقدسات اسلامی را اشغال کرده است - این مساله به خودش مربوط می شود، اما ایران، هرگز حضور تروریست‌های اسرائیل را در نزدیک مرزهایش تحت هیچ بهانه ای تحمل نخواهد کرد.
مساله قابل توجه در سخنان اردوغان، اشاره وی به موضوع قومیت آذری در ایران است که این اشاره، بیانگر جهل فجیع وی به تاریخ، جغرافیا و دین است و کافی است که ناظران سیاسی، نگاهی گذرا به تاریخ جمهوری آذربایجان بیاندازند که در زمان قاجاریان، توسط روسیه سزاری از ایران جدا شده است (قاجاریانی که از ضعیف ترین دولت های حاکم بر ایران بودند). همچنین کافی است که به مساحت بخشی که از ایران جدا شده، و نیز به عمق عقاید دینی و ریشه آن در وجود مردم جمهوری آذربایجان نگاه بیاندازیم، در این صورت، متوجه می شویم که مردم این کشور، همواره در برابر هر گونه تلاش برای تخریب وجهه این کشور و افکار وهابی و گرایش های نژادپرستانه قومی و انحطاط اخلاقی و نفوذ صهیونیستی ایستاده اند، این نگاه فوری، بدون شک تاکید می کند که اردوغان، در حین صحبت کردن با ایران، از عامل قومیت بهره می برد و از ناتو و اسرائیل کمک می گیرد.
زمان کافی بود تا حقیقت سیاست رئیس جمهور ترکیه که برخی از آن به عنوان مکتبی که باید آن را سرلوحه خود قرار داد، برملا شود. اینکه دشوار است که شما پرچم اسلام را برافرازی و ادعای رهبری جامعه اسلام و اهل تسنن را داشته باشی ؛ درحالی که با ملت ها با زبان قومگرایانه محدود سخن بگویی و برای احیای حکومت عثمانی تلاش کنی.. یا ادعای دفاع از فلسطین و قدس داشته باشی و نمایش هایی نظیر نمایش کشتی مرمره راه بیاندازی؛ در حالی که روابط راهبردی نظامی و امنیتی و اقتصادی و اجتماعی با رژیم اسرائیل به عنوان غاصب فلسطین و قدس و با آمریکا به عنوان بزرگترین حامی این رژیم ایجاد کنی.
علی شمخانی دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران خیلی ، درواکنش به اظهارات اردوغان خیلی دقیق بود و در توئیتی بدون اشاره به نام رئیس جمهوری ترکیه نوشت: بزرگ‌نمایی هیبت پوشالی رژیم صهیونیستی توسط حاکمی که داعیه رهبری جهان اسلام را دارد، نشانه قدرت است یا مسلمانی؟! ترس از اقوام، سهم حکومتی است که با داغ و درفش با آنان روبرو می‌شود نه #ایران که گلستانی از اقوام است.
ترس از قومیت ها و دیگر مذاهب، باعث شده است تا اردوغان، مساحت وسیعی از کشورهای عراق و سوریه را اشغال کند و در لیبی و جمهوری آذربایجان دخالت نظامی کند، و به تنش در روابط دوستانه و مستحکم کشورش با ایران اقدام کند، این درحالیست که ایران هنگام کودتای ارتش ترکیه علیه وی درسال 2016 درکنار وی ایستاد، این مرد، همه این اشغالگری ها و دخالت نظامی در امور کشورهای دیگر را به بهانه نگرانی امنیتی از قومیت های دیگر توجیه می کند، درحالیکه ایران را به علت اعتراض به حضور بزرگترین تهدید امنیتی برای منطقه و نه فقط این کشور که همان حضور رژیم تروریست اسرائیل در مرزهای این کشور است، با مهره های سوخته نژادپرستی تهدید می کند.
حال با استناد به برخی اعداد و ارقام به واقعیت روابط میان ترکیه با رژیم اسرائیل اشاره می کنیم و این آمار و ارقام برگرفته از گزارش های موثق است و قضاوت در این باره را به جوامع مسلمان و عرب واگذار می کنیم تا خود درباره کسانی که داعیه پرچمداری اسلام و دفاع از فلسطین اشغالی و قدس شریف را دارند، قضاوت کنند.
ترکیه، اولین کشور اسلامی است که در سال 1949، "اسرائیل" را به رسمیت شناخت.
ترکیه بلند مدت بر لابی های اسرائیلی در امریکا برای مانع تراشی در تصویب هر قانونی که به کشتار ارامنه اذعان کند، تکیه کرده و این مساله با روی کار آمدن حزب عدالت و توسعه نیز ادامه داشت.
ترکیه و اسرائیل، توافقی محرمانه و راهبردی موسوم به "منشور شبح" را در دهه پنجاه قرن گذشته، امضا کردند که طی چند دهه همچنان مخفیانه باقی مانده و این توافق، در بردارنده همکاری های نظامی، اطلاعاتی و دیپلماتیک میان دو طرف است.
اسرائیل، به ترک‌ها در بازداشت "عبدالله اوجلان" رهبر حزب کارگران کردستان در سال 1999 در کنیا کمک کرد.
برای اولین بار، ترکیه درسال 1982، سفیر خود را پس از اشغال لبنان فرا خواند و روابط دیپلماتیک کامل میان دو کشور در سال 1991 از سرگرفته شد.
درسال 1996 ، آنکارا و تل آویو توافق همکاری استراتژیک را امضا کردند و این روابط، این بار علنی بود و توافق یاد شده، دربردارنده بندهای متعدد بود که از جمله آن، مبادله گزارش های اطلاعاتی و همکاری نظامی و آموزش بود.
پس از اینکه دولت عدالت و توسعه، در سال 2002 زمام امور را در ترکیه به دست گرفت، این حزب، علیرغم برخی انتقادهای رسانه ای به ویژه با شروع انتفاضه دوم، به توافق های سابق با اسرائیل ادامه داد.
تنش در روابط میان آنکارا و تل آویو در سال 2009 به دنبال حمله اسرائیل به غزه آغاز شد و این تنش ها در سال 2010 با حمله اسرائیل به کشتی "مافی مرمره" به اوج خود رسید، اما این تنش ها، به توافق های فروش اسلحه و مبادلات تجاری کشیده نشد.
میانگین میزان مبادله تجاری میان ترکیه و اسرائیل به بیش از 4 میلیارد دلار در سال می رسد و با وجود تنش های سیاسی در پنج سال اخیر، بر میزان مبادلات تجاری دو طرف افزوده شده است.
ترکیه از جمله کشورهای اسلامی است که روابط مستحکم با " اسرائیل " دارد و روابط نظامی با این رژیم بر خلاف اوضاع سیاسی، به گرمی خود باقی مانده است ، همچنین عضویت دو طرف درناتو ، به نوبه خود، عاملی اصلی برای ادامه همکاری نظامی دوجانبه به شمار می رود.
اسرائیل اقدام به بروز رسانی جنگنده های اف 4 و اف 5 با هزینه بالغ بر 900 میلیون دلار کرده است، همچنانکه به بروز رسانی 170 دستگاه تانک ترکیه به هزینه 500 میلیون دلار اقدام کرده است.
خرید موشک های ضد موشک بالستیک اسرائیلی به ارزش 150 میلیون دلار.
در دسامبر 2013 ، ترکاس، شاخه ترکی "شل "، پیشنهادی مبنی بر امتداد خط لوله گاز طبیعی از میدان لواثان – مرسین با هزینه ای معادل دو و نیم میلیارد دلار مطرح کرد که تا جنوب ترکیه ادامه داشته باشد و قابلیت انتقال 16 میلیارد متر مکعب از گاز را داشته باشد. شرکت شل ، این طرح را با وجود خطرات سیاسی ناشی از تنش در روابط میان اسرائیل و ترکیه، طرحی جذاب توصیف کرد.
شرکت سهامی " زورلو " ، فعالیت برای اجرای طرح خط لوله انتقال گاز دریایی به ارزش دو و نیم میلیارد دلار را به مدت 20 سال برای انتقال گاز طبیعی کشف شده در لویاثان در اسرائیل به ترکیه آغاز کرد.
بخش انرژی موفق شد که زمینه ای مشترک برای همکاری استراتژیک میان ترکیه و اسرائیل ایجاد کند. اسرائیل از ابتدا، طرح انتقال خطوط لوله از شهر باکو به بندر جیهان را برای انتقال نفت و گاز از دریای خزر به دریای مدیترانه با هدف کاهش اعتماد غرب به خطوط نفتی که از ایران و روسیه عبور می کند، حمایت می کرد.
اسرائیل همچنین از خواسته های ترکیه برای تبدیل این کشور به مرکز جهانی انرژی حمایت می کند و این مساله به طور گسترده به تقویت همکاری راهبردی میان دو طرف در سایه حکومت حزب عدالت و توسعه کمک می کند و باعث شده تا دو طرف مشکلاتی را که در پیشروی توسعه روابط دوجانبه واقع شده، کنار بگذارند و همین مساله ، نشان می دهد که همکاری اقتصادی و نه فقط همکاری امنیتی ونظامی، رکنی اساسی در روابط استراتژیک دو طرف باشد.
طرح راهبردی قرن که ترکیه محور اساسی آن به شمار می رود، هزینه ای بالغ بر 12 میلیارد دلار ، دربردارد و هدف از این طرح، ایجاد ارتباط میان دریاهای خزر، سیاه، مدیترانه و دریای سرخ است که کمک می کند میان منطقه آسیای میانه به خاورمیانه ارتباط برقرار شود . این طرح درقالب نقطه نظر ترکیه برای ایفای نقش محوری در طرح انرژی بزرگ تری است که از چین در شرق به سمت اروپا در غرب و از ترکیه در شمال به سمت هند درجنوب ادامه دارد و این طرح ، ضمن انتقال لوله های انتقال نفت و گاز و آب و برق و و الیاف نوری از ترکیه به اسرائیل است.
طرح همکاری امنیتی میان اسرائیل وترکیه به تغییر موازنه قوا در منطقه منجر شده و نباید تغییر موضع ترکیه در حمایت از معارضان مسلح سوری را فراموش کنیم که زمینه همکاری میان این کشور با "اسرائیل" را فراهم کرد تا اهداف ترکیه مبنی بر گسترش نفوذ در منطقه خاورمیانه را تحقق بخشد.
میزان مبادلات تجاری میان ترکیه و اسرائیل در سال 2017 به 4 میلیارد و 300 میلیون دلار رسید واین میزان بالاترین میزان مبادله تجاری میان کشورهای واقع در منطقه خاورمیانه است و این حاصل، توافق استراتژیکی است که در سال 2016 برای صادرات فرآورده های شیمیایی و نفتی ترکیه به آنکارا امضا شده است . مساله قابل توجه این است که این توافق بعداز قطعی در روابط دیپلماتیک میان دو طرف امضا شد، صادرات ترکیه به اسرائیل عمدتا شامل صنایع پتروشیمیایی است چرا که ترکیه مرکز ترانزیت واردات انرژی به سمت اروپاست.
ترکیه، اولین کشور صادر کننده سیمان و آهن به "اسرائیل" به شمار می رود. این کشور در سال 2017 ، یک میلیون تن سیمان به "اسرائیل" صادر کرد و تل آویو ، 9 میلیون و 800 میلیون تن سیمان از مجموع 16 میلیون و 900 میلیون تن مجموع سیمان وارداتی در 15 سال اخیر را وارد کرده است که درمجموع 59 درصد از سیمان وارداتی اسرائیل را تشکیل می دهد.
ترکیه، اولین کشور تامین کننده آهن برای "اسرائیل" است و فرآورده های آهن ترکیه، 45 درصد از مجموع نیازهای "اسرائیل" را در سال 2017 تشکیل داده و مبلغ آن به بیش از نیم میلیارد دلار رسیده است.