العالم - خبرگزاری فرانسه در مطلبی نوشت: عملیات نظامی روسیه در اوکراین تحریم‌های بی‌سابقه‌ای را در پی داشته است که باعث شده است این کشور از بیشتر ورزش‌های بین‌المللی منع شود؛ آن هم در شرایطی که کشورهای غربی بر خلاف استانداردهای پذیرفته‌شده خود، کنوانسیون طولانی‌مدت عدم آمیختگی سیاست با ورزش را نادیده گرفتند.
اما برای بسیاری از اعراب، که زنان و مردان ورزشکار خود را به دلیل امتناع از رقابت با اسرائیلی‌ها در اعتراض به جنگ‌های متوالی مجازات‌شده می‌دیدند، استثنای درگیری در اروپا بوی استانداردهای دوگانه می‌دهد
علی فراغ، قهرمان اسکواش مصر در این خصوص گفت: "هیچ کس نباید از آنچه (در اوکراین) می گذرد خوشحال باشد."
او افزود: "ما هرگز اجازه نداشتیم در مورد سیاست در ورزش صحبت کنیم، اما به یکباره اکنون این اجازه داده شده است."
وی ادامه داد: "اکنون که این اجازه صادر شده است، امیدوارم مردم نیز در همه جای دنیا به ظلم نگاه کنند. ... فلسطینی‌ها در 74 سال گذشته از این معضل رنج برده اند، اما حدس می‌زنم چون شرایط آنها با روایت رسانه‌های غرب جور در نمی‌آید، نمی‌توانستیم درباره آن صحبت کنیم.»
چند روز پس از حمله روسیه به اوکراین، فیفا و یوفا به سرعت روسیه را از تمام مسابقات بین‌المللی محروم کردند.
فرمول یک قرارداد خود با روسیه را به حالت تعلیق درآورد و آن را از میزبانی گرندپری خود در سوچی منع کرد.
همچنین در کنار همراهی با این ممنوعیت ها، حمایت رسمی از اوکراین شکل گرفت. رنگ‌های آبی و زرد پرچم ملی این کشور در تمام مسابقات لیگ برتر انگلیس در هفته اول ماه مارس برای همبستگی به نمایش گذاشته شد.
این یک دگرگونی قابل توجه برای یک مؤسسه ورزشی بوده است که مدت هاست با ایده دور نگه داشتن سیاست به هر قیمتی پیوند خورده است.
"در مورد یمن چطور؟"
جیمز دورسی، کارشناس ارشد مؤسسه خاورمیانه دانشگاه ملی سنگاپور گفت: «انجمن‌های ورزشی بین‌المللی، از جمله فیفا، هرگونه بیان سیاسی یا مذهبی در زمین‌های ورزشی را ممنوع کرده‌اند. اما آنچه آنها اکنون انجام داده اند این است که به طور موثر این ممنوعیت را برای اوکراین برداشته اند. البته فلسطین وجود دارد، اما در مورد یمن؟ سوریه؟ لیبی چطور؟»
در گذشته، نهادهای حاکم بر ورزش استثنائاتی را برای ممنوعیت عمومی بیانیه‌های سیاسی تحمل می‌کردند، اما همگی آنها کوتاه مدت بوده‌اند.
پل پوگبا و آماد دیالو، هافبک های منچستریونایتد، پس از بازی خانگی در لیگ برتر مقابل فولام در 18 می 2021، پرچم فلسطین را به نمایش گذاشتند.
در جریان تشدید درگیری بین رژیم صهیونیستی و گروه های فلسطینی در غزه در ماه مه گذشته، اتحادیه فوتبال انگلیس اعلام کرد که بازیکنان به خاطر برافراشتن پرچم فلسطین یا اسرائیل مجازات نخواهند شد.
اما در ماه نوامبر، فیفا فدراسیون فوتبال اسکاتلند را 10000 فرانک سوئیس (حدود 10700 دلار) جریمه کرد، زیرا هواداران اسکاتلند سرود اسرائیل را هو کردند و پرچم‌های فلسطین را در جریان مسابقه اکتبر بین تیم‌های ملی برافراشتند.
جبرئیل رجوب، رئیس اتحادیه فوتبال فلسطین، از فیفا خواست تا متعهد شود استانداردهای خود را به طور یکسان اعمال کند.
وی گفت: "باشگاه‌های اسرائیلی در اتحادیه (فوتبال) اسرائیل ثبت شده و از سال 1967 در سرزمین‌های اشغالی (فلسطین) ثبت شده‌اند. این برخلاف قوانین سازمان ملل است، اما فیفا کاری انجام نمی دهد."
بسیاری از شهرک‌های یهودی‌نشینی که رژیم صهیونیستی از سال 1967 در کرانه باختری بر خلاف قوانین بین‌المللی ساخته است، دارای باشگاه‌های فوتبال هستند که فدراسیون فوتبال فلسطین می‌گوید باید از رقابت‌ها منع شوند، مگر اینکه به داخل اسرائیل نقل مکان کنند.
در المپیک توکیو در ماه ژوئیه، جودوکار الجزایری فتحی نورین به دلیل همبستگی با فلسطینی ها از رویارویی با حریف اسرائیلی خودداری کرد؛ موضوعی که باعث محرومیت 10 ساله او و مربی اش شد.
اما در 27 فوریه، فدراسیون بین‌المللی جودو، ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه را به دلیل عملیات نظامی مسکو در اوکراین، به عنوان رئیس افتخاری و سفیر خود تعلیق کرد.
"زندگی ارزان تر"
در اوایل ماه مارس، محمد رشید، هافبک فلسطینی از ایستادن در کنار باشگاه اندونزیایی خود Persib Bandung خودداری کرد، زمانی که آنها در یک بازی تابلویی را که روی آن نوشته شده بود "جنگ را متوقف کنید" بلند کردند.
وی در اظهارات ویدئویی منتشر شده توسط یک سایت ورزشی مصری گفت: "من با هر جنگی در هر کشوری مخالفم، اما مردم هر روز در فلسطین و سوریه و یمن جان خود را از دست می دهند. زمانی که جنگ در یک کشور غربی شروع شد، همه در کنار آن ایستادند، اما وقتی مردم در فلسطین می‌میرند، ما اجازه همبستگی نداریم و متهم به اختلاط سیاست و ورزش هستیم. این به ما این احساس را می دهد که زندگی ما ارزان تر از زندگی مردم غرب است.»
جیمز دورسی می‌گوید دور نگه داشتن سیاست از ورزش همیشه یک هدف غیرممکن بوده است.
او می‌گوید: "این ایده که سیاست و ورزش جدا از هم هستند، قصه است. تنها راه حل این است که این رابطه را تایید کنید."
اما در منطقه‌ای که نهادهای ورزشی آن مدت‌هاست به وسیله سیاستمداران مشهور نظیر شیخ سلمان بن ابراهیم آل خلیفه، رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا، یک مقام سلطنتی بحرین، سیاست می‌تواند شمشیری دو لبه باشد.
دورسی اینطور نتیجه می‌گیرد: "فیفا برای چندین دهه ستون خودکامگی اعراب بوده است. شما می خواهید مدعی استانداردهای دوگانه باشید؟ باید مراقب باشید زیرا در یک خانه شیشه ای نشسته اید."