العالم _ زلال قرآن
وجه به معنی صورت وچهره است، ووقتی این واژه به انسان نسبت داده شود بمعنی روی آوردن به خدا و توجه تام و تمام به او وخالص کردن دین خود برای اوست، چنانکه دربخش اول آیه 144 سوره مبارکه بقره آمده: « قَدْ نَرَىٰ تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّماء ...» ترجمه: (ما توجه تو را برآسمان بنگریم...). و چون صورت اشرف همه اعضاء بدن است لذا درآیه 79 سوره مبارکه انعام: « إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَالسَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ حَنِيفًا وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ» ترجمه: (من با ایمان خالص روی به سوی خدایی آوردم که آفریننده آسمانها و زمین است و من هرگز ازمشرکان نیستم).
حضرت ابراهیم (ع) فرموده: من (بوسیله صورت وچهره ام که اشرف اعضای بدنم است) روی به جانب خداوند آوردم . و وقتی این واژه به خدا نسبت داده می شود، چون خداوند سبحان جسم نیست که صورت وچهره داشته باشد، پس بمعنی ذات پروردگاراست وگوینده با بیان این واژه ذات اقدس الهی را اراده می کند.