العالم - زلال قرآن
وجود آدمی در بدو تولد، در مرتبه حیوانیت قرار داشته و از جهات مختلف شخصیت انسانی نظیر: فکر و اندیشه و عقل، صفات و اخلاق و اعمال انسانی، در مرتبه نقص و ضعف کامل قرار دارد و تنها امتیاز او بر حیوان، قابلیت‌ها و استعداد‌هایی است که خداوند رحمان آنها را در وجود او به ودیعت نهاده که در صورت رشد و شکوفایی امکان وصول او را به شخصیت انسانی فراهم می نمایند.
با برداشت از آیه 2 سوره مبارکه انفال:
«إِنَّمَاالْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ إِذَا ذُكِرَاللَّـهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَإِذَا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آيَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِيمَانًا وَعَلَىٰ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ»
ترجمه: (مؤمنان حقیقی آنانند که چون ذکری از خدا شود دلهاشان ترسان و لرزان شود و چون آیات خدا را بر آنها تلاوت کنند بر مقام ایمانشان بیفزاید و به خدای خود در هر کار توکل می کنند).
شاکله شخصیت انسانی هر فرد براساس ایمان واعتقاد و باور قلبی به اصول اساسی دین واخلاص وپاکی نیت و انجام اعمال صالحه شکل می گیرد، پس انسان موظف است با انجام عبادات خالصانه و عبودیت صادقانه و خاشعانه بکوشد خود را به مرتبه اعلای ایمان و باور و یقین برساند.