العالم _ زلال قرآن
خداوند رحمان قوه تفکر و تخیل را در وجود انسان بودیعت نهاد، تا با اندیشه و تدبر و تعقل در آیات و نشانه های الهی به حقایق عالم و بالاخص خداوند سبحان معرفت پیدا کند و با درک مقام عظمت و کبریائی خداوند علیّ عظیم در مقابل ذات اقدسش خاضع و خاشع گردد، و در صراط مستقیم عبودیت و بندگی او که هدف اصلی خلقت نوع بشر بوده است قرارگیرد.
ولی از آنجا که قلب انسان لطیفه ای از لطائف الهیه است که پیوسته جولانگاه تاخت و تاز افکار و خیالات مختلف است که به هیچ وجه گریزی از آنها نیست، بر اساس حدیثی منسوب به رسول الله (ص) که فرموده:
« فی قَلبِ لَمَتانَ، لَمَةَ مِنَ اَلمَلِکَ، اِیعادَ بِالخَیرَوَتَصدیقَ بِاَلحَقَ، وَلَمَةَ مِنَ اَلشَّیطانَ، اِیعادَ بِاَلشَّرَ وَ تَکذیبَ بِاَلحَقَ»
ترجمه: (در قلب انسان امکان دو حالت وجود دارد، گاهی حالتی مثل فرشتگان دارد که با تصدیق حق بسوی خیرات پر می کشد، و گاهی حالتی شیطانی پید امی کند که با تکذیب حقایق رو به سوی شُرور می آورد).
به همین جهت قلب و روح انسان متاثر از اراده و انتخاب او، گاهی محل افکار و خیالات حقه می شود و از او شخصیتی فرشته خو به نمایش می گذارد و گاهی مکان افکار و خیالات باطله می گردد و از آدمی شخصیتی شیطانی ظاهر می سازد.