العالم - زلال قرآن
اگرکسی به توفیق بزرگ توجه دائم به خدا نائل شود، کمترین اثر آن این است که او متذکر حقیقت آیه 172 سوره مبارکه اعراف:
« وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِنْ بَنِي آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ قَالُوا بَلَىٰ شَهِدْنَا أَنْ تَقُولُوا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هَـٰذَا غَافِلِينَ»
ترجمه: (و به یاد آر هنگامی که خدای تو از پشت فرزندان آدم ذرّیّه آنها را برگرفت و آنها را برخودشان گواه ساخت که آیا من پروردگار شما نیستم؟ همه گفتند: بلی، ما گواهی دهیم. (برخی مفسرین گفتند: مراد ظهور ارواح فرزندان آدم است در نشأه ذرّ و عالم روح و گواهی آنها به نور تجرّد و شهود به توحید خدا و ربّانیت او در عوالم ملک و ملکوت.) (و ما این گواهی گرفتیم) که دیگر در روز قیامت نگویید: ما ازاین واقعه غافل بودیم).
به خود می شود و عهدی را که در روز الست با پروردگار خویش بسته به خویشتن یادآوری می کند، و با بیدارشدن از خواب غفلت، بر سبوحیت و قدوسیت ذات اقدس الهی به حق شهادت می دهد.