العالم - زلال قرآن
وجود انسان که به گواه آیه 4 سوره مبارکه تین: « لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ»
ترجمه: (که ما انسان را در نیکوترین صورت (در مراتب وجود) بیافریدیم).
در بدو خلقت در «احسن تقویم» و نیکوترین صورت و مجهز به تمامی تجهیزات (روحی و جسمی) مورد نیاز برای به کمال رسیدنش خلق شده، به شهادت آیه 5 سوره مبارکه تین: « ثُمَّ رَدَدْ نَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ»
ترجمه: (سپس (به کیفر کفر و گناهش) به اسفل سافلین (جهنم و پست‌ترین رتبه امکان) برگردانیدیم).
به اسفل سافلین و به عالم ماده (عالم دنیا) هبوط داده شده، تا به هدایت آیه 6 سوره مبارکه تین:
« إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌغَيْرُمَمْنُونٍ»
ترجمه: (مگرآنان که ایمان آورده و نیکوکارشدند که به آنها پاداش دائمی (بهشت ابد) عطا کنیم).
در پرتو علم (معارف حقّه الهیه) و ایمان و عمل صالح (انجام عبادت های خالصانه و عبودیت های خاشعانه منطبق با دستورات الهی و احکام شرع مقدس)، هر یک از استعدادهای ذاتی آن به کمالات لایق خود برسند و تمامی آنها در «اِنّااِلَیهِ راجِعون» به کمال مطلق بپیوندند.