العالم _ زلال قرآن
حُبّ ذاتی به خداوند و عشق به کمال یابی از اصلی ترین زمینه های قرب به خداوند هستند.
به شهادت آیه 29 سوره مبارکه حجر:
« فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ»
ترجمه: (پس چون آن (عنصر) را معتدل بیارایم و در آن از روح خویش بدمم همه (از جهت حرمت و عظمت آن روح الهی) بر او سجده کنید).
روح انسان که نفخه الهی است، و به استناد بخش آخر آیه 156 سوره مبارکه بقره «اِنّا لله واِنّا اِلَیهِ راجِعُون»، در«اِنّا لله» از پاکی محض و کمال مطلق منشاء گرفته، بایستی الزاماً در «اِنّا اِلَیهِ راجِعُون» به اصل و مبداء پیدایش خود رجعت و به موطن اصلی خویش بازگشت نماید، که البته این امر حتمی الوقوع در جریان یک سیر تکاملی تدریجی اتفاق می افتد، و همین ویژگی انسان را در مسیرقرب به خداوند به پیش می راند.
پس باید گفت: ویژگی کمال یابی روح انسان اصلی ترین زمینه برای قرب حقیقی به خداوند سبحان است.