العالم ـ زلال قرآن
با برداشت از آیه 79 سوره مبارکه واقعه:
« لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ»
ترجمه: (که جز دست پاکان (و فهم خاصّان) بدان نرسد).
انسان تا به طور همه جانبه پاک و مطهر نباشد اجازه ورود به پیشگاه با عظمت حضرت حق سبحانه و تعالی را پیدا نخواهد کرد، پس اگر انسان در طول زندگی دنیائی مستمراً به اختیار (ازطریق: استعاذه و انابه و توبه و استغفار، مبارزه جدی با هواهای نفسانی و امیال حیوانی، و...)، به تزکیه نفس و تطهیر قلب بپردازد و با رعایت دقیق تقوا، بطور فراگیر از سلامت نفس خود مراقبت کند، این امید می تواند وجود داشته باشد که در پایان حیات دنیائی، پاک و مطهر وارد جهان آخرت گردد، ولی از آنجا که، از یک طرف این درجه از اخلاص و پاکی برای افراد عادی تقریباً محال به نظرمی رسد، و از طرف دیگر به هنگام مرگ روح انسان الزاماً باید مبرّا از هرآلودگی اعتقادی و گناهان و معاصی و اخلاق رذیله باشد، لذا در جریان وقوع مرگ و ورود به جهان آخرت، خداوند رحمان براساس مشیت بالغه و لطف و عنایت خاصه خود مواقف عدیده ای مثل: آلام حاصل از بیماری های آخر عمر، مراحل احتضار، معاینه و تبلی السرائر، نزع، مواقف مختلف عالم برزخ، قیامت صغری، عذاب قبر، و مراحل بسیار سخت قیامت کبری (شهادت شهود، میزان و حساب، و...)، را در مسیر راه انسان قرار داده تا به مثابه داروی تلخ ولی شفا بخش با تصفیه های لازم، نفس انسان را از آثارسوء گناهان و معاصی و دلبستگی و وابستگی به مواهب مادی و تعلقات دنیائی و اخلاق رذیله و...، پاک و مطهر سازد و برای او این فرصت را بوجود آورند که با انقطاع از ماسوی الله و ایجاد فضای اُنس و اُلفت با خداوند سبحان، با سربلندی در صحنه محشر و در محضر با عظمت الهی حضور یابد.