العالم - زلال قرآن
با توجه به معنی واژه های زیر:
قِبَلَ = به هدایت بخش اول آیه 177 سوره مبارکه بقره:
« لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَـٰكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّـهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالْكِتَابِ وَالنَّبِيِّينَ...»
ترجمه: (نیکوکاری آن نیست که روی به جانب مشرق یا مغرب کنید (چه این چیز بی‌اثری است) لیکن نیکوکاری آن است که کسی به خدای عالم و روز قیامت و فرشتگان و کتاب آسمانی و پیغمبران ایمان آرد...).
« قِبَلَ»، که با کلمات «اقبال» و «تقابل» قریب‌المعنی هستند، بمعنی روی آوردن، نظرکردن، توجه کردن، ایمان آوردن، بسوی کسی یا چیزی آمدن، مقابل کسی یا چیزی قرارگرفتن، و...، آمده است.
تَقَبَل وقَبُول = به شهادت آیات زیر:
1 – بخش آخر آیه 27 سوره مبارکه مائده:
«... قَالَ إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللَّـهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ»
ترجمه: (... گفت: بی‌تردید خدا از متقیان خواهد پذیرفت).
2 – بخش اول آیه 37 سوره مبارکه آل عمران:
« فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ...»
ترجمه: (پس خدا او را به نیکویی پذیرفت...).
«تَقَبَل» و «قَبول» هر دو بمعنی پذیرفتن، تحویل گرفتن است، و گویای این حقیقت است که پذیرفتن و قبول خداوند رحمان مقتضی و متضمن ثواب است.
قبله = بمعنی محل اقبال و روی آوردن بندگان بسوی خداوند سبحان است، و آن جایگاه خاصی است که اگر با جمع شرایط بندگان به آن روی آورند، مورد استقبال خداوند قرار گرفته و به گرمی از آنها می پذیرد.
قبله همان مکان مقدسی است که نمازگزاران در هر کجای کره زمین که باشند به هنگام اقامه نماز، بدان روی می آورند و رو به آن مکان نماز می خوانند و آن مسجدالحرام (کعبه) است.