العالم - زلال قرآن
اقتضای رحمت الهی این است که چون بنده گناهکار توبه کند خداوند او را خواهد بخشید. حسب حدیث شریف امام صادق (ع) که فرموده: « چون بنده گناهکار واقعاً توبه کند خداوند رحمان گناهان او را در دنیا و آخرت محو و مستور می نماید.»
«غَافِرِالذَّنْبِ وَقَابِلِ التَّوْبِ شَدِيدِ الْعِقَابِ ذِي الطَّوْلِ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ إِلَيْهِ الْمَصِيرُ» سوره مبارکه غافر آیه 3
ترجمه: (خدایی که بخشنده گناه و پذیرنده توبه (بندگان با ایمان) و منتقم سخت (از مردم ظالم بی ایمان) و صاحب رحمت و نعمت است، جز او هیچ خدایی نیست، بازگشت همه به سوی اوست).
حسب آیه مذکور عشق ذاتی دوجانبه بین انسان و خداوند که غافرالذنب و قابل التوب است، ایجاب می کند که در صورتی که بنده گناهکار با جمع شرایط (توبه نصوح و حقیقی) توبه کند، خداوند رحمان که محب و دوستدار بندگان است گناهان او را ببخشد و آثار سوء آنها را در دنیا و آخرت مستور نماید.