العالم - زلال قرآن
به شهادت آیه 1 سوره مبارکه انسان:
« هَلْ أَتَىٰ عَلَى الْإِنْسَانِ حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُنْ شَيْئًا مَذْكُورًا»
ترجمه: (آیا بر انسان روزگارانی نگذشت که چیزی هیچ لایق ذکرنبود؟).
خداوند رحمان انسان را در بدو خلقت، از نیستی و هیولایی و ظلمت و وحشت و ضعف و نقص به هستی آورده است، و به گواه آیات 12 تا14 سوره مبارکه موءمنون:
« وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ سُلَالَةٍ مِنْ طِينٍ .ثُمَّ جَعَلْنَاهُ نُطْفَةً فِي قَرَارٍ مَكِينٍ .ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَامًا فَكَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْمًا ثُمَّ أَنْشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَ فَتَبَارَكَ اللَّـهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ»
ترجمه: (و همانا ما آدمی را از گل خالص آفریدیم. آن‌گاه او را نطفه گردانیده و در جای استوار (صلب و رحم) قرار دادیم. آن‌گاه نطفه را علقه و علقه را گوشت پاره و باز آن گوشت را استخوان ساختیم و سپس بر استخوانها گوشت پوشانیدیم (و پیکری کامل کردیم) پس از آن (به دمیدن روح پاک مجرد) خلقتی دیگرش انشا نمودیم؛)
تحت نظامی منسجم و بدون نقص و با حرکت کمالی بسیار دقیق در اثر تغییر و تبدیل های جوهری و عشق ذاتی و فطری، از منازل عُنصری و معدنی و نباتی و حیوانی، عبور داده و به واسطه نورانیت و طُماءنینه و قوّت و کمال، او را به عالم انسانیت (که اشرف و ارفع منازل و مقامات مخلوقات عالم است) رسانده، و با تنظیم برنامه بسیار دقیق تربیتی زمینه های رشد استعدادهای ذاتی و فطری او را به گونه ای فراهم کرده که (در صورت پذیرش و عمل دقیق به آن برنامه تربیتی)، او می تواند به اعلی مرتبه کمال یعنی مقام قرب الهی برسد و در بالاترین جایگاه های بهشت رضوان خداوند رحمان استقرار یابد و در جوار رحمت بی انتهای الهی بیاساید.