العالم - فلسطین اشغالی
اعتراضات گسترده ای که این چنین دانشگاه‌های آمریکا را در راستای اعلام همبستگی با فلسطین و علیه جنایات رژیم صهیونیستی در بر گرفته است، یک حرکت خودجوش نیست بلکه محصول انباشت خشم سیاسی، اجتماعی و روانی است که چنین خیزش عظیمی را به دنبال داشته است؛ خیزشی که حاکی از بازگشت تأثیرگذار و قدرتمندانه دانشجویان به عرصه سیاست است.
این اعتراضات نماینده خشم انسان است علیه تجاوزگری و جنایتی افسارگسیخته و وحشیانه در باریکه غزه که از دانشگاه کلمبیا در نیویورک شروع شد.
در این دانشگاه بود که "نعمت مینوش شفیق"، رئیس دانشگاه اعلام کرد که مذاکره با دانشجویان معترض که در حمایت از فلسطین از دو هفته پیش تحصن کرده و در محوطه دانشگاه چادر زده اند، برای پایان به تحصن شکست خورده است.
معترضان اعلام کرده اند که تا قبل از تحقق 3 خواسته اصلی شان شامل پایان دادن به سرمایه گذاری مشترک بین این دانشگاه و رژیم صهیونیستی و شفاف سازی درباره مسائل مالی دانشگاه و عفو دانشجویان و اساتیدی که به علت شرکت در اعتراضات، جریمه شده اند، به تحصن خود پایان نخواهند داد.
این اعتراضات به دانشگاه های هاروارد در بوستن، ییل در کنتیکت، تافتس در ماساچوست و نورت وسترن در ایلینوی سرایت کرد.
این دانشگاه ها اغلب دانشگاه هایی هستند که دانشجویان نخبه و ممتاز و فرزندان شخصیت های سرشناس سیاسی و اجتماعی را پذیرش کرده اند.
موج اعتراضات پس از دانشگاه های آمریکا به دانشگاه های اروپا از جمله در فرانسه و به طور مشخص دانشگاه سوربن سرایت کرد؛ در همین دانشگاه بود که پلیس فرانسه به دانشجویان معترضی که در محوطه دانشگاه در اعتراض به تجاوز به غزه چادر زده بودند، حمله کرد.
سه روز بعد، دانشگاه علوم سیاسی در پاریس هم صحنه تحصن دانشجویان شد. شاهدان عینی گفتند پلیس با حمله به تجمع دانشجویان، چادرها را تخریب و دانشجویان را دستگیر کرد.
پلیس هم با انتشار بیانیه ای اعلام کرد که با ورود به محوطه دانشگاه سوربن، این دانشگاه را – که یکی از دانشگاه های کهن جهان است - تعطیل کرد. دانشجویان این دانشگاه با سر دادن شعار "فلسطین باید آزاد شود"، از رؤسای آن خواستند رژیم صهیونیستی را محکوم کند.