العالم – عراق
عراق همواره صحنه وقایع دردناک بسیاری بوده، اما با ظهور حزب بعث و به قدرت رسیدن صدام، این وقایع رنگ خون به خود گرفت.
از زمان به قدرت رسیدن حزب بعث عراق در سال ۱۹۶۸ میلادی، به ویژه در دوره ۲۴ ساله رژیم صدام، هفت میلیون عراقی کشته یا ناپدید شدند که هنوز از سرنوشت بسیاری از آنها خبری نیست.
سال ها از سقوط رژیم صدام می گذرد، در این دوران فرصتی برای مردم فراهم شد تا باورهای دینی خود را از طریق آیین ها و مراسم مذهبی ابراز کنند. اما این آزادی به راحتی به دست نیامد چرا که تاریخ معاصر عراق مملو از جنایات حاکمان بعثی و دشمنی آنها با دین و مظاهر مردمی آن بود.
در این میان قیام شعبان ۱۹۹۱ میلادی، علاوه بر اینکه مقابله با سیاست های تجاوزکارانه صدام بود، واکنشی طبیعی به محدودیت های اعمال شده از سوی حزب بعث در امور مذهبی مانند دسته های عزاداری محرم و راهپیمایی اربعین نیز بود.
این قیام فرصتی برای مردم فراهم کرد تا خود را از فشارهای رژیم بعث رها کنند اما سرکوب خونین آن منجر به احیای مجدد سیاست های غیرانسانی صدام علیه مردم عراق شد.
عبداللطیف حسین عمیدی استاد معارف اسلامی و از شاهدان وقایع انتفاضه شعبان ۱۹۹۱ میلادی در این باره گفت: جنایات بزرگی در زمان ورود نیروهای صدام به کربلا و نجف و ناصریه روی داد به این دلیل که رزمندگان عراقی به شدت با مزدوران رژیم درگیر شدند لذا رژیم با وحشیگری آنان را به شدت سرکوب کرد و به قتل رساند که این روند با بازداشت های گروهی بی هدف و گورهای جمعی همراه بود. پس از پایان قیام و تسلط نیروهای رژیم صدام بر شهرهای مقدس نجف و کربلا، این نیروها فجیعترین جنایات را مرتکب شدند و تعداد زیادی از غیرنظامیان را بی هدف بازداشت و در منطقه هتل السلام زندانی کردند که هنوز از سرنوشت بسیاری از آنها اطلاعی در دست نیست. هتل السلام که ۳۰۰۰۰ متر مربع مساحت داشت برای مردم نجف یادآور تاریخی تلخ و غمانگیز است، چرا که در آنجا بود که پسرانشان یا زنده به گور شدند و یا برای بازجویی به بغداد فرستاده شدند که در هر دو صورت از بسیاری از آنها اثری یافت نشد. نیروهای ارتش صدام حتی وارد بیمارستان نجف شده و مجروحان و پیکرهای شهدا را از بالا به پایین پرت می کردند تا استخوانهایشان بشکند و سپس با لودر اجساد را در کامیون ریختند تا در گورهای جمعی دفن شوند.
حاج مهدی الشمری (ابوعلی)، از شاهدان قیام نیز گفت: پس از پایان قیام و تسلط ارتش بر مناطق پر تنش و ورود به آن، محلهها و خانهها از مردم تخلیه شدند تا بتوانند خانه ها را برای یافتن رزمندگان جست و جو کنند اما وضع به همین جا ختم نشد و مزدوران صدام آنهایی که در قیام شرکت داشتند و حتی آنهایی که در آن شرکت نداشتند را دستگیر کردند. در این میان شکست قیام و تسلط ارتش صدام بر نجف منجر به وقوع یکی از وحشتناک ترین فجایعی شد که این شهر مقدس شاهد آن بود، قتل عامهای وحشتناکی در هتل السلام روی داد. کسانی که در شهر باقی مانده بودند، مانند نمایندگان مرجعیت دینی، روحانیون و علما، در منطقه هتل السلام جمع و سپس برای بازجویی به بغداد فرستاده شدند اما مردم عادی در گورهای جمعی زنده به گور شدند.
شیخ دکتر عباس القریشی رئیس مرکز مستندسازی جنایات تروریسم و افراط گرایی عراق، وابسته به آستان مقدس حضرت عباس (ع)، گفت: هتل السلام به بازداشتگاه اصلی دژخیمان و مأموران اطلاعاتی رژیم تبدیل شده بود که بیش از ۲۵۰۰۰ جوان نجفی در آنجا بازداشت شدند و بعثیها در حین بازجویی، حتی تعدادی از این جوانان را از پشت بام به پایین پرتاب میکردند.
در این میان هیچ محدودیتی برای ارتش و نیروهای امنیتی حزب بعث در ارتکاب جنایات وحشیانه وجود نداشت و آنها آزادانه زندانیان شکنجه میکردند و به قتل می رساندند.
پس از شکست قیام شعبان، صدام ماموریت سرکوب مردم جنوب عراق را به علی حسن المجید معروف به «علی شیمیایی»، سپرد. او به نیروهای خود در تمام شهرها مجوز شلیک مستقیم داد و زمینه را برای قتل عامهای گسترده در عراق فراهم نمود. این دستورات منجر به جنایتی شد که در جریان آن هزاران مرد، زن و کودک عراقی یا با شلیک گلوله به قتل رسیدند و یا زنده به گور شدند.