به گزارش پایگاه خبری شبکه العالم، اگر تا چند هفته پیش دنیای سنی مذهب در جهان اسلام دارای اتحادی نانوشته و شاید هم نوشته شده در مورد برخی مسایل داشتند، امروز این اتحاد به اختلافات عمیقی تبدیل شده است که ریشه همه آنها را باید در سرنگونی رژیم محمد مرسی در مصر جستجو کرد.
به گزارش المنار لبنان، در حالی که امارات و عربستان و كويت از تغييرات جديد مصر استقبال فراوان كرده اند و جالب آن كه قطر كه حامي مخالفان با تصميم ارتش به سرکردگی اخوان المسلمين است؛ نه تنها سپرده هاي هفت ميلياردي خود را از بانك مركزي مصر بيرون نكشيد بلكه همراه سه كشور ديگر به كمك هاي نفتي خود به مصر ادامه مي دهد.
از سوي ديگر دولت سوريه كه اين چهار كشور تمام حمايت هاي خود را براي اقدام نظامي عليه آن هم بسیج کرده بودند و از اين بابت نزديك به 10 ميليارد دلار براي حمايت مالي از معارضان و خريد سلاح براي آنان هزينه كرده اند بيشترين سود را از اين اقدام مي برد والبته هم پيمانان او يعني ايران و لبنان و روسيه نيز بي بهره نخواهند بود، زيرا شدت گرفتن درگيري ها در مصر و حمايت يك طرف عليه طرف ديگر باعث شد بحران سوريه به فراموشي سپرده شود و ابزار تحريك رسانه اي كه مهمترين سلاح در سوریه به شمار مي رود به جاي سوريه متوجه مصر شود .
اين بزرگ ترين هديه به بشار اسد در ماه مبارك رمضان بود چرا كه بازگرداندن ابزار رسانه به نقش و اهميت قبلي اش در سوریه حدود يك ماه زمان نياز دارد.
نكته ديگري كه بايد به آن توجه کرد اين است كه جبهه معارضان نظام سوريه به سرعت در حال فروپاشي است و اين امر نيز مرهون كودتاي نظامي مصر است زيرا اردوغان نخست وزير تركيه در قبال بحران مصردر جبهه مقابل هم پيمان هاي سعودي و اماراتي خود ايستاد و بر مشروعیت محمد مرسي رئيس جمهور معزول مصر پافشاري كرد. همين مساله تمام حساب هاي منطقه اي را به هم ريخت.
اردوغان در حال حاضر تمام توان حمايتي خود را براي اخوان المسلمين هزينه مي كند و اين امر موجب دلخوري سعودي ها شده چنان كه سعود الفيصل و جمعي از وزراي خارجه كشورهاي عرب و بالاخص حوزه خليج فارس را به تماس با او براي منصرف كردن از مواضعش واداشت.
عكس العمل اردوغان هم اين بود كه فرياد زنان بگويد: چطور دولت شما ادعاي حكومت اسلامي و دفاع از اسلام و مسلمين را دارد و در عين حال از بركناري يك رئيس جمهور مسلمان كه از طريق انتخابات آزاد و سالم برگزيده شده حمايت مي كند؟
این نقطه اول اختلافات میان سعودی ها و ترک ها است و باید شاهد گسترده شدن ابعاد این اختلافات بود، بر خلاف تصور بسیاری، وهابی های حاکم بر عربستان به هیچ عنوان حاضر نخواهد بود که حکومت اخوانی با نگاه اسلام سیاسی را در منطقه برتابند.