به گزارش پایگاه خبری شبکه العالم به نقل از "مرآة البحرین"، عبدالجلیل سکنیس (52 ساله) پروفسور بارز و شناخته شده بحرینی است که قبلا مدتی رئیس گروه مهندسی مکانیک دانشکده مهندسی دانشگاه بحرین بود. سکنیس با وجود معلولیت (ناتوانی در راه رفتن به دلیل فلج اطفال) در رشته‌ای پیچیده تحصیل کرد و به درجه استادی رسید.
سنکیس از جوانی یک فعال سیاسی بود و در دهه هشتاد میلادی با فعال مبارز بحرینی "ابراهیم شریف" آشنا شد و این دوستی آنان تا حتی تا دوران زندان ادامه یافت.
سکنیس در سال 2001 به عضویت شورای اداری جمعیت وفاق درآمد. وی تا سال 2005 و قبل از جدا شدن از جمعیت وفاق مسؤول کمیته رسانه‌ای و مسؤول مجله این جمعیت بود.
سنکیس در سال 2005 به همراه دوستانش که برخی از آنان از هموطنان اهل تسنن او بودند (مانند علی ربیعه، هشام الشهابی، شیخ عیسی الجودر) جنبش "حق" را تأسیس کرد (جنبش آزادی‌ها و دموکراسی). این جنبش در همان آغاز اعلام کرد که برای گرفتن مجوز رسمی تلاش می کند. جنبش حق با این حال خاطرنشان کرد که حضور در فرایند سیاسی را کاملا تحریم می کند و خواستار تدوین قانون اساسی جدید توسط هیئت منتخب تحت نظر سازمان ملل متحد است.
سنکیس نخستین بار در ژانویه 2009 به همراه "حسن مشیمع" و "شیخ محمد حبیب المقداد" بازداشت شد. نظام بحرین در آن زمان این افراد را به تشکیل و حمایت مالی از گروهک ادعایی "الحجیره" و تلاش برای براندازی متهم کرد.
سنکیس یک روز بعد از بازداشت به قید وثیقه مالی آزاد شد.
بازداشت این سه نفر با اعتراضهای گسترده و بی سابقه‌ای در بحرین همراه شد. سرانجام پادشاه بحرین این پرونده را با صدور عفو برای 178 نفر، از جمله این سه فعال بحرینی بست.
سنکیس در 5 آگوست 2010 در همایشی که مخالفان در مجلس اعیان انگلیس برگزار کرده بودند، سخنرانی شدیدی را علیه آل خلیفه انجام داد. وی در آن سخنرانی به شدت از اوضاع انسانی در بحرین و بدتر شدن وضعیت حقوق بشر در این کشور انتقاد کرد و گفت: "داشتن رایانه و یا دعوت برای تدوین قانون اساسی مطابق خواست مردم در بحرین جرم است".
سکنیس در 13 آگوست 2010 و هنگام بازگشت از لندن در فرودگاه منامه بازداشت شد. خانواده او هم که در اعتراض به بازداشت او در فرودگاه تحصن کرده بودند، به زور از فرودگاه بیرون رانده شدند. عصر همان روز تظاهرات اعتراض آمیز مردم نیز که در حمایت از سنکیس برگزار شده بود، به شدت از سوی نیروهای امنتیی سرکوب شد.
سنکیس درباره دوران بازداشتش می گوید: "دست و چشم من را بسته بودند .. با یک ابزار سفت روی انگشتان من می زدند .. به صورتم سیلی می زدند .. به وسیله انبر گوش و سینه من را می کشیدند .. با یک ابزار سفت بر پشت من می کوبیدند زیرا نمی‌خواستم برگه هایی را که آنان پر کرده بودند امضا کنم."
سنکیس بیش از یک هفته در انفرادی زندانی بود و عینک و ویلچر او را گرفته و مجبورش کرده بودند که حتی برای رفتن به سرویس بهداشتی، روی زمین بخزد. علاوه بر این برای ترساندنش تهدید می کردند که به خانواده اش تجاوز می‌کنند.
سنکیس به همراه 25 نفر دیگر از دوستانش همچنان زندانی بود، تا اینکه نظام آل خلیفه مجبور شد پس از انقلاب بزرگ فوریه 2011 همه آنان را با عفو پادشاهی آزاد کند. سکنیس آخرین نفری بود که از زندان آزاد شد.