العالم- ایران
سید عباس موسوی، کارشناس مسائل بین المللی نوشت:۱. سرانجام " واقعیت ترامپ " خود را بر ایالات متحده آمریکا و جهان تحمیل کرد و از این پس باید بجای گمانه زنی های گوناگون از این که ترامپ "چه خواهد کرد، " باید نظاره گر "چه می کند " های او بود. " ترامپیسم" واقعیتی است که هیچ گریز و گزیری از آن نیست و جهانیان حداقل چهار و حداکثر هشت سال دیگر باید آنرا بپذیرند.
۲. ترامپ هر چه هست محصول جامعه آمریکا و منتخب مردم آن کشور است. در این که چه عوامل داخلی یا خارجی باعث بروز و ظهور این فرد با چنین تفکراتی شده است را باید جامعه شناسان و متخصصان روند های سیاسی و اجتماعی پاسخ دهند؛ اما بدون شک جهت و سو گیری رئیس جمهور قدرتمند ترین کشور جهان در مسائل بین المللی سرنوشت بسیاری از کشورها را تحت تاثیر خود قرار خواهد داد.
۳. بسیاری از کشورها جهان، حتی متحدان سنتی آمریکا که از سوگیری های باراک اوباما رئیس جمهور سابق ایالات متحده سرخورده و نگران بودند و حتی روی پیروزی رقیب دموکرات ترامپ شرط بندی کرده و وی را دیوانه و غیر مسئول معرفی می کردند، سعی کردند از فردای اعلام پیروزی ترامپ، در چرخشی آشکار، زیرکانه و عملگرایانه از حضور او در کاخ سفید استقبال نمایند. برای نمونه عربستان سعودی و رژیم اسرائیل بیشترین ناراحتی و دلخوری را از باراک اوباما بویژه در دور دوم ریاست جمهوری او داشتند و علنا زبان به گلایه و انتقاد از آمریکای اوباما باز کردند. این دو اما پس از پیروزی ترامپ، سیاست نزدیکی به وی را در پیش گرفتند و گلایه های خود از اوباما را دستاویزی برای نزدیکی ترامپ قرار دادند.
۴.عربستان در این میان سعی می کند تا همچون روال معهود، ایران همچنان "خطر اول" منطقه، آمریکا و جهان بماند و مجددا سیاست های ایران هراسانه خود را با کمک اسرائیل و برخی تندروهایی که هم اکنون در کاخ سفید ساکن اند یا در آن نفوذ دارند به شدت پیگیری نماید.
۵. با به فرجام رسیدن برجام از یک سو و پایان کار دموکرات های عاقل تر در کاخ سفید، تنها راه ارتباطی ایران و آمریکا مسدود شد و دیپلمات های ایرانی دیگر مجاز نبوده و نیستند با همتایان خود در ارتباط بوده و در موضوعات خاص اثرگذاری کنند. سوال اینجاست آیا در دوران جدید که از یک طرف دولتی روی کار آمده است که سرکشی و رفتار هیجانی مشخصه اصلی سیاست های اوست و از طرف دیگر بدخواهان منطقه ای ایران مانند رژیم اسرائیل و عربستان سعودی به شدت در حال نزدیک کردن خود به هیات حاکمه جدید آمریکا هستند، آیا باید همچنان " سیاست صبر و انتظار " پیشه کرد و در مقابل آمریکای ترامپ منفعل بود و منتظر ماند تا ببینیم " ترامپ با ما چه خواهد کرد؟! " آیا به جای آنکه بگوئیم ترامپ با ما چه خواهد کرد، راهی وجود دارد که بگوئیم " ما با ترامپ چه می توانیم بکنیم ؟! "
۶. به نظر می رسد سکانداران سیاست خارجی نظام و دولت روحانی می توانند در مقابل انفعال و بی عملی که عده ای تجویز می کنند و منتظر کنش ترامپ اند تا واکنشی نشان داده شود، چنانچه کمی زیرکانه تر عمل نمایند می توانند بر سیاست خارجی ترامپ‌در قبال ایران اثر گذاری کرده و کنشگرانه برخورد نمایند.
روزنامه شرق