العالم - آمریکا
پایگاه اینترنتی نشریه «امریکن کنسروتیو» در مطلبی نوشت: پس از چند هفته پرتنش و استفاده از عنوان «نخستین دولت حامی تروریسم» از سوی رئیس‌جمهور آمریکا، به نظر می‌رسد دولت "دونالد ترامپ" از حجم لفاظی‌های خود علیه ایران کاسته است.
اما اینجا در خاورمیانه که هر سر و صدای ایجادشده در واشینگتن به دقت مورد بررسی قرار می‌گیرد، برخی گروه‌ها همچنان درباره درگیری آمریکا با ایران گمانه‌زنی می‌کنند. با گذشت 50 روز از آغاز ریاست جمهوری دونالد ترامپ هنوز مشخص نیست وی چه سیاست خارجی را در قبال خاورمیانه و یا ایران در پیش می‌گیرد. ترامپ پیش از این اطمینان داده بود در برابر ایران همه گزینه‌ها روی میز قرار دارد؛ اما واقعا اینطور است؟
نشانه‌هایی وجود دارد که می‌توان از آن‌ها برای پیش‌بینی واکنش‌های ترامپ و محدودیت‌های خاورمیانه استفاده کرد. در سه درگیری نظامی خاورمیانه که نیروهای آمریکایی نیز در آن مشارکت دارند، اوضاع در حال تغییر است:
نخست، نیروهای کُرد در شمال سوریه که مورد حمایت آمریکا قرار داشتند، کاملا داوطلبانه کنترل بخش‌های زیادی از منطقه را به دولت سوریه واگذار کردند تا با یک متحد دیگر ترکیه و عضو ناتو -- ترکیه -- درگیر نشوند. واشینگتن تا کنون با مشارکت آنکارا برای آزادی رقه از چنگ داعش مخالفت کرده است.
دوم، در شمال عراق نبرد سنگینی برای آزادسازی موصل در جریان است و تقریبا نیمی از قسمت‌های غربی شهر فقط در مدت 20 روز و به دست نیروهای ارتش عراق آزاد شد. این عملیات با حمایت گسترده بغداد و نیروهای شیعه در حال انجام است که آموزش‌های نظامی خود را از ایران دریافت می‌کنند.
سوم، در یمن که عناوین هشداردهنده رسانه‌های غربی از خطاهای نظامی آمریکا حکایت دارند، داستان دیگری نادیده گرفته می‌شود. سیل بمب‌های آمریکا حالا در واقع، و نه همانند گذشته به گونه‌ای ظاهری، تروریست‌های القاعده را هدف قرار می‌دهد. امارات متحده عربی به تازگی از عربستان خواست تا دست از حمایت از دولت منصور هادی بردارد.
در ادامه این مطلب آمده است: در چند هفته کوتاهی که از ریاست جمهوری ترامپ می‌گذرد، او مانند "باراک اوباما"، رئیس جمهور پیشین آمریکا، به اتلاف وقت در خاورمیانه نپرداخته است. با این حال، به نظر می‌رسد تمام طرح‌های آمریکا در خاورمیانه در پایان به سود ایران و به زیان متحدان آمریکا مانند عربستان و ترکیه تمام شود.
البته بی‌تفاوتی ترامپ به تحولات خاورمیانه نباید شما را فریب دهد. این یک شروع آرام از سوی ترامپ است. او جاه‌طلبی‌های بزرگتر و ناشناخته‌تری در سر دارد و رفتارهای اخیر وی الزاما به این معنا نیست که ایران را از نظر دور کرده است. بدون شک ایران بخشی از بازی جغرافیای سیاسی ترامپ در خاورمیانه است. او می‌تواند از طریق نزدیکی بیشتر با روسیه و چین که هر دو روابط گرمی با ایران دارند، تهران را تحت فشار قرار دهد. ترامپ می‌تواند با تحریک کردن و یا اقناع متحدان آمریکا مانند اسرائیل، ترکیه و بسیاری از کشورهای عرب علیه ایران، به اهداف منطقه‌ای خود برسد.
در شرایط کنونی آمریکا خود را با چندین تهدید بالقوه روبرو می‌بیند که ایران در مرکز آن‌ها قرار دارد. زمزمه‌هایی برای تاسیس "ناتو کشورهای عربی" به گوش می‌رسد. برخی کشورهای متحد آمریکا در خاورمیانه نیز پیشنهاد دور کردن ایران از سوریه از طریق مذاکره با دمشق و مسکو را مطرح کرده اند.
اما علی‌رغم تهدید پیاپی ایران از سوی آمریکا، به نظر نمی‌رسد ترامپ بخواهد به طور مستقیم به ایران حمله کند. وی رئیس‌جمهوری است که در خصوص 6 هزار میلیارد دلاری که در جنگ‌ها و مداخلات خاورمیانه به هدر رفته است، ابراز ناخشنودی کرده است. منازعات بیشتر در منطقه هزینه‌بر است و وی را به درگیری با قدرت‌های مهمی می‌کشاند که وی ترجیح می‌دهد با آن‌ها تجارت کند.
البته در خلیج فارس که هر دو کشور کشتی‌های متعددی دارند، ماجرای متفاوتی حاکم است. تنش‌ها در این منطقه بالاست، اظهارات مشتعل‌کننده‌ای به گوش می‌رسد، و دشمنان ایران در خلیج فارس و واشینگتن در موقعیتی هستند که می‌توانند جرقه رخدادی را بزنند و سپس شعله‌های آن را گسترش دهند.
جیمز متیس، وزیر دفاع آمریکا که یک دشمنِ قسم‌خورده ایران است، تقریباً چند هفته پیش چنین اقدامی را در دستور کار خود قرار داد؛ آن هم زمانی که بنا بر یک گزارش نیویورک تایمز، مجوز ورود نیروهای آمریکایی را به یک کشتی ایران در آب‌های بین‌المللی صادر کرد.
اگر آمریکا اقدامی خصمانه انجام دهد، جنگ به یک احتمال ملموس بدل می‌شود. ایران یک کشور کوچک و دست‌نشانده نیست. تهران جنگ 8 ساله‌ای را با عراق پشت سر گذاشت؛ جنگی که در آن عراق از حمایت، کمکهای مالی و سلاح‌های قدرت‌های بزرگ و کشورهای منطقه‌ای برخوردار بود. جمهوری اسلامی با اقتدار از چنگال فشارها رها شد و به تدریج، توانمندی‌هایی متعارف و غیر متعارف کسب کرد تا از بروز حملات در آینده جلوگیری کند. ایران از هیچ اقدامی برای نشان دادن قابلیت‌های نظامی خود به ما فروگذار نمی‌کند.