العالم _ سوریه
اردن به طور سنتی در قبال تحولات سوریه برخلاف سایر همسایگان این کشور، موضعی محطاتانه و البته غبار آلود می گیرد.
با وجود این، اردن اواخر سال 2012 حمایت از گروه های تروریستی و مسلح در جنوب سوریه را افزایش داد، این حمایت تا جایی پیش رفت که اردن اجازه داد سلاح های سبک از مرز این کشور به سوریه منتقل شود.
اواخر سال 2013 خبری درباره وجود مرکز فرماندهی عملیات سری در اردن منتشر شد. مرکزی که مقامات نظامی غربی و عربی در آن حضور دارند و فعالیت می کنند و ماموریت آنان حمایت حیاتی و موثر از عناصر مسلح در جبهه جنوب سوریه و کمک تسلیحاتی و دادن مشاوره های تاکتیکی برای حمله به ارتش سوریه بود؛ این مرکز به «اتاق عملیات الموک» مشهور شد.
گروه های مسلح «جبهه جنوب» فوریه 2014 تشکیل و شامل 50 گروه مسلح می شدند، این ائتلاف از وجود یک فرماندهی مرکزی یا ساختار تشکیلاتی محروم بود تا جایی که «جبهه جنوب» به عنوان یک سازمان شناخته نمی شد بلکه عبارت بود از یک اتحاد نامنظم و بدون فرماندهی یکپارچه گروه های مسلح؛ گروه هایی که هر کدام آداب و رسوم و شیوه خاص خود را داشتند. برخی به «جبهه النصره» تعلق خاطر داشتند و برخی دیگر نیز از داعش تبعیت می کردند.
یکی از علل درنگ و تعلل اردن در برخی موارد در ارتباط با عناصر مسلح در جنوب سوریه، افشا و انتشار اطلاعاتی مبنی بر دست داشتن برخی از سرکرده های «جبهه جنوب» در قراردادهای خرید و فروش اسلحه به سود داعش بود تسلیحاتی که الموک ( اتاق فرماندهی غربی و عربی مستقر در اردن ) آن ها را در اختیار تروریست ها برای استفاده در جنگ با ارتش سوریه گذاشته بود.
بدون تردید نگرانی اردن از افزایش افراط گرایی در مرزهای شمالی این کشور، ضربه ای به گروه های مسلح موسوم به جبهه جنوب بود که پس لرزها های آن با استقبال اردن از سیاست روسیه در سوریه تکمیل شد تا جایی که اردن ارتباطات محکم با کرملین را حفظ کرد حتی قبل از آن که روسیه حمله هوایی خود به مواضع تروریست ها در سوریه را آغاز کند.
پیروزی (ارتش سوریه) در حلب و فروپاشی عناصر مسلح در جنوب سوریه مقدمه تجدید نظر در محاسبات حامیان گروه های مسلح شد؛ موضوعی که از روی اجبار بود نه از روی اختیار.
با هر پیروزی که ارتش سوریه و متحدان آن کسب می کردند حامیان تروریست ها مطمئن تر می شدند که بهتر است از عناصر مسلح در جنوب سوریه اعلام برائت کنند به خصوص پیروزی ارتش سوریه در غوطه شرقی نشان داد که دولت سوریه مصمم است همه گذرگاه ها و اراضی و سرزمین خود در شمال، جنوب، شرق و غرب را به طور کامل آزاد کند.
تقریبا تمامی حامیان گروه های تروریستی به این یقین رسیده بودند که دولت سوریه در گزینه های آینده و در هر پرونده مربوط به تنش و درگیری حرف اول و آخر را می زند و دیگر نمی توان به گروه های تروریستی امیدی داشت.
سوری ها بر این حقیقت متفق القولند که در این شرایط جنگ بدترین گزینه است ولی با وجود گروه های تروریستی مانند القاعده، داعش و النصره و سایر گروه های دارای رویکرد مشابه و کسانی که آشتی را رد می کنند گزینه ای به جزء توسل به زور و خشونت وجود ندارد هرچند در صورت فراهم بودن شرایط کمک گرفتن از گروه ها و تشکل های بومی و محلی برای برقراری صلح و آرامش مفیدتر و موثرتر خواهد بود.
شاید تنها خسارت دیده از نفوذ سیطره دولت سوریه در جنوب این کشور، رژیم صهیونیستی است که به بیماری عصبی مبتلا شده است زیرا بهترین عزیزان و دوستان خود را که همان جبهه النصره، داعش و گروه های طرفدار آن ها بودند از دست داده است.
محمود غریب