العالم - سوریه
گایر پدرسن دیپلمات نروژی سال 1955 در اسلو به دنیا آمد و سال 2017 به سمت سفیر نروژ در چین منصوب شد و بین سال های 2012 و 2017 نماینده کشورش در مقر سازمان ملل در نیویورک و در سال 1993 رئیس اداره کل امور سازمان ملل ، صلح و امور انسانی در وزارت امور خارجه نروژ و همچنین عضو تیم نروژی در مذاکرات محرمانه اسلو بود مذاکراتی که منجر به امضای بیانیه ای و به رسمیت شناختن متقابل سازمان آزادیبخش فلسطین و رژِیم اسرائیل شد.
پدرسن همچنین بین سال های 2005 و 2008 معاون دبیر کل سازمان ملل در هماهنگی امور لبنان بود و بین سال های 1998 و 2003 متصدی سمت نماینده نروژ در تشکیلات خودگردان فلسطین بود.. این خلاصه ای از پیشینه مردی است که به زودی جانشین استفان دی میستورا خواهد شد و پرونده سوریه را به دست خواهد گرفت و یکی از ویژگی های این مرد تن ندادن به شکست و تلاش برای دستیابی به پیروزی است.
ائتلاف موسوم به "گروه های انقلاب و مخالف" و دولت موقتش به تاریخ پیوسته اند و به جسمی بی جان تبدیل شده و کارشان به اتاق مراقبت های ویژه کشیده است و حمایت های برخی از سران منطقه از این ائتلاف فقط منحصر به رئیس این ائتلاف شده است . آنچه دولت موقت ائتلاف نیز نامیده می شود، برای ورود به ادلب و حومه اش نیاز به اجازۀ دولت موسوم به "نجات" وابسته به جبهه النصره دارد. مساله دیگر اینکه "تیم مذاکره کننده" که خود را نماینده مخالفان سوری در مذاکرات تحت نظارت سازمان ملل جلوه می دهد، گرفتار اختلافات شدید درونی است اختلافاتی که تا چندی پیش پنهان و نامعلوم بود ولی مذاکرات مسکو چند روز پیش این اختلافات را فاش و آشکار کرد. اعضای تیم مذاکره کننده اعلام کرده اند که مسئولان این تیم را به رسمیت نمی شناسند که این امر بیانگر احتمال فروپاشی تیم مذاکره کنندۀ مذکور پیش از تشکیل کمیته "قانون اساسی" است. اعضای تیم مذاکره کننده در بیانیه ای مسئولان خود را به "قبول چشم بستۀ پیشنهادهای غرب درباره مسائل تحریم ها، بازسازی و بازگشت آوارگان" متهم کردند.
کارشناسان می گویند: بروز اختلافات جدید در تیم مذاکره کننده پایه و شالودۀ این تیم را بیش از پیش متزلزل می کند و احتمال تشکیل نشدن "کمیته قانون اساسی" را بیشتر می کند در حالی که قرار بود اسامی 150 عضو این کمیته تا پایان سال 2018 به سازمان ملل ابلاغ شود. هر چند استفان دی میستورا از آنچه "شکست اجلاس آستانۀ 11 در دستیابی به نتایج چشمگیر درباره قانون اساسی" خبرداد ولی اخبار درز یافته از این اجلاس نشان می دهد که مساله کمیته قانون اساسی به زودی مختومه خواهد شد زیرا اخبار رسانه ها، اگر درست باشد و چه بسا درست باشد، حاکی است که با عضویت 42 نفر در کمیته قانون اساسی از میان 50 شخصیت مستقل پیشنهادی برای عضویت این کمیته موافقت شده است.
تعیین اکثریت اعضای مستقل کمیته قانون اساسی که پیشرفتی غیرمنتظره محسوب می شود، نشان می دهد که توافقی بین المللی برای تشکیل این کمیته پیش از پایان سال 2018 حاصل شده است ولی همه چیز هنوز به طور کامل مشخص نیست زیرا یا باید همه اعضای کمیته قانون اساسی تعیین شود و متعاقباً جلسات کمیته از همین ماه میلادی (دسامبر) آغاز شود و یا اینکه توافقی درباره تعیین 8 عضو باقیماندۀ کمیته حاصل نشود و جلسات کمیته با حضور همان 42 عضو تشکیل شود.
همچنان این احتمال وجود دارد که جلسات کمیته قانون اساسی بدون حضور اعضای مستقل و فقط با حضور اعضای پیشنهادی دولت سوریه و اعضای پیشنهادی مخالفان، به صورت موقت تشکیل شود. آخرین احتمال اینست که جلسات کمیته قانون اساسی در سال 2018 برگزار نشود و به پس از آغاز مأموریت گایر پدرسن موکول شود.
اگر کمیته قانون اساسی تشکیل و جلساتش برگزار شود، گروه مقابل (مخالفان و حامیان آنها) برای دستیابی به اهداف خود موانع بزرگی را پیش رو خواهد داشت که کوچکترین این موانع پافشاری دولت سوری بر این نکته است که "قانون اساسی مساله ای داخلی و حاکمیتی است". اینجاست که مخالفان و حامیان آنها که در عرصۀ جنگ و کارزار به اهداف خود نرسیده اند، خواهند دید که در عرصۀ مذاکرات نیز به اهداف خود نخواهند رسید مذاکراتی که طولانی خواهد شد و مسائل لاینحل سوریه شاید زمانی به صورت قطعی و نهایی حل شود که طرف مقابل مطمئن شود که در جنگ تحمیلی شکست خورده است و طولانی کردن جنگ فایده ای ندارد زیرا نظام دمشق که در گذشته با وجود سختی شرایط کشور تن به دیکته های دیگران نمی داد، حالا که پیروز میدان است؛ بی شک تن به دیکته ها نخواهد داد.
محمود غریب