العالم - سوریه
پدافند هوایی سوریه دیشب چهارشنبه حمله هوایی رژیم صهیونیستی به برخی مواضع در منطقه صنعتی در منطقه الشیخ نجار واقع در شمال شرق حلب را دفع کرد. شماری از موشک های دشمن با اصابت به این منطقه، خسارت هایی را به بار آوردند. از ابتدای جنگ در سال 2011، این رژیم بارها به خاک سوریه حمله کرده است. اکنون سئوال هایی در این خصوص مطرح شده اند از جمله اینکه: چرا رژیم صهیونیستی این زمان را برای حمله انتخاب کرده است؟ چرا این بار بر خلاف عادت به جای دمشق به حلب آنهم منطقه الشیخ نجار حمله کرده است؟
حمله موشکی این بار این رژیم به سوریه، هم زمان با نشست ویژه شورای امنیت بین الملل درباره جولان سوریه صورت گرفت؛ دونالد ترامپ این بار حاکمیت رژیم صهیونیستی بر بلندی های جولان را به رسمیت شناخت. این در حالی است که اغلب کشورها از جمله روسیه، این اقدام ترامپ را خلاف قوانین بین الملل دانسته اند. از این گذشته، این تجاوز 24 ساعت پس از سخنرانی سید حسن نصر الله، رخ داد؛ وی در این سخنرانی، آمریکا و مایک پامپئو، وزیر خارجه این کشور را که سفر اخیرش به لبنان به شکست انجامیده بود را رسوا کرده است. اما مهمتر از همه این ها فشاری است که موشک های مقاومت فلسطین به این رژیم و بنیامین نتانیاهو وارد کرده است. این رژیم اکنون قدرت بازدارندگی خود را از دست داده و برای آتش بس با غزه، دست به دامان مصر شده است؛ این موضوع باعث تخریب چهره نتانیاهو در آستانه برگزاری انتخابات کنست شده است. از سوی دیگر زمزمه حمله گسترده به غزه از سوی فرماندهان نظامی این رژیم به عنوان تنها راه حل، باعث ترس و وحشت سیاستمداران آن شده است چرا که به چشم خود قدرت تخریب موشک های مقاومت اسلامی را در شمال شرق تل آویو و شکست گنبد آهنین در رهگیری این موشک ها را دیده اند.
در چنین شرایطی این رژیم برای خروج از بحران های موجود، راهی جز مشی همیشگی خود یعنی خودسری نظامی و امتیاز گرفتن و به چالش کشیدن جامعه بین الملل با حمله به سوریه نیافته است، اما اینکه این رژیم چرا به جای دمشق، حلب را هدف قرار داده است، به نظر من این رژیم تلاش کرده است با این اقدام انظار را از موضوع جولان دور کرده و خود را در معرض مخالفت های بیشتر قرار ندهد. علت انتخاب منطقه الشیخ نجار هم این بوده است که این منطقه محل استقرار نیروهای متحدان سوریه یعنی روسیه، ایران و حزب الله است. درست است که نیروهای مستقر در این منطقه اغلب سوری هستند اما همین افراد با متحدان سوریه به خصوص محور مقاومت در ارتباط هستند.
رژیم صهیونیستی همچنین پس از آنکه آماج حمله های موشکی غزه قرار گرفت، به تازگی تلاش کرده است با تحرکاتی، توده اسرائیلی ها را متقاعد کند که قدرت بازدارندگی این رژیم همچنان وجود دارد در حالی که با این کار فقط دست به ماجراجویی زده و خود را در معرض درگیری شدیدتر و خطرناک تری قرار داده اند؛ به عبارت دیگر فقط کافی بود در منطقه ای که مورد حمله جنگنده های این رژیم قرار گرفته است، یکی از فرماندهان حزب الله حضور می داشت، اینجا بود که حزب الله بلافاصله به این حمله پاسخ می داد. مخصوصا که سید حسن نصر الله، دبیر کل حزب الله قواعد جنگ را به کلی تغییر داده و هشدار داده است که هر گونه حمله به نیروها و فرماندهان مقاومت حتی در سوریه را پاسخ خواهد داد. همچنین کافی است یکی از مستشاران نظامی روسیه یا ایران در حمله های این رژیم آسیب ببینند تا کار از این هم پیچیده تر شود مخصوصا که این دو کشور پیش از این تهدید کرده اند که در صورت چنین اقدامی پاسخ مناسبی به این رژیم خواهند داد.
به نظر می رسد که شمارش معکوس برای زوال رژیم صهیونیستی واقعا شروع شده است، زیرا توان نظامی این رژیم که همواره به آن می نازید دیگر فایده ای به حالش ندارد؛ نتانیاهو نیز حاضر است در صورت رأی نیاوردن در انتخابات، کل این رژیم را به آتش بکشد. غرور فرماندهان نظامی آن نیز، این رژیم را درگیر ماجرایی خواهد کرد که چه بسا آخرین ماجراجویی این رژیم باشد.
علاء الحلبی - العالم