العالم - سوریه
محافل غربی و منطقه ای در هیاهوی تبلیغاتی خود، زندگی بیش از دو میلیون غیر نظامی را که زیر سیطره گروه های مسلح به سر می برد، دستاویز قرار داده اند. این گروه ها، علاوه بر ادلب، سایر شهرها و مناطق دیگر در استان های حلب، حماه و لاذقیه را با حمله به غیر نظامیان تهدید می کنند.
منطق دولت سوریه، مبارزه تمام عیار با تروریسم و آزادسازی خاک و شهروندان خود از تهدید گروه های مسلح است. بدیهی است که دولت سوریه حق دارد از شهروندان خود در مقابل تروریسم دفاع کند و آنچه که در اینجا عجیب است، اعتراض محافل غربی و منطقه ای به این موضوع است.
همزمان برخی کشورها و گروه ها هم به بهانه مبارزه با برخی گروه ها به طور غیر قانونی وارد خاک سوریه شده اند؛ آنها مدعی هستند که این گروه ها بالفعل یا بالقوه امنیت ملی شان را تهدید می کنند لذا به خود حق می دهند که با این به اصطلاح تروریسم مبارزه کنند اما نمی خواهند دولت سوریه با تروریسمی که خاک این کشور را اشغال کرده و امنیت شهروندان و امنیت ملی این کشور را در عمل تهدید می کنند، مبارزه کند.
ترکیه دم از ایجاد کمربند امنیتی به عمق بیش از 20 کیلومتر در خاک سوریه می زند و به بهانه مبارزه با گروه های وابسته به حزب کارگران کردستان، نیروهای خود و گروه های وابسته را وارد خاک سوریه کرده و عفرین را اشغال می کند و اکنون قصد پیشروی به سوی کوبانی را دارد و درباره اینکه چه کسی می تواند در شرق یا غرب فرات بماند، تعیین تکلیف می کند.
ترکیه خود از کشورهای ضمانت کننده توافق سوچی است. طبق این توافق گروه های مسلح که اغلب در فهرست تروریسم هستند از جمله گروه جبهه النصره، می توانند در ادلب بمانند مشروط بر اینکه سلاح های سنگین خود را از مناطق عاری از سلاح خارج کنند اما این گروه ها نه تنها سلاح های خود را خارج نکردند بلکه با استفاده از همان سلاح ها به شهرهای سوریه در خارج از مناطق عاری از سلاح حمله می کنند.
رژیم صهیونیستی هم به دنبال تأمین امنیت مرزهای فلسطین اشغالی با سوریه و ایجاد منطقه ای به مساحت ده ها کیلومتر است؛ منطقه ای که هیچ گروهی که تهدیدی برای امنیت این رژیم به شمار می آید، در آنجا وجود نداشته باشد. این رژیم به ایجاد این منطقه بسنده نکرده و دست به حملات موشکی و هوایی به اهدافی – که مدعی است تهدیدی برای امنیتش محسوب می شوند - در خاک سوریه می زند.
آمریکا نیز بدون اجازه دولت سوریه، پایگاه نظامی در خاک این کشور ایجاد کرده و با ادعای مبارزه با تروریسم، ده ها شهروند سوری را در حمله های هوایی خود به خاک و خون کشیده است و جالب است که برخی نیز عملیات ائتلاف آمریکایی در سوریه به بهانه مبارزه با تروریسم را توجیه می کنند. در حالی که تروریسم دست پرورده خود آنهاست اما وقتی دولت سوریه برای آزادسازی خاک و ملت خود دست به عملیات می زند از هر گوشه فریاد نگرانی بابت سرنوشت غیر نظامیان بلند می شود. آنها هیچ اهمیتی نمی دهند که گروه های تروریستی، زندگی شهروندان سوریه را تهدید کرده اند و باعث ترس و وحشت آنها شده اند. نمونه این کشتارها را پیش از این در غوطه، درعا، حمص و ریف دمشق دیده ایم .
اکنون دولت سوریه با استفاده از حق حاکمیتی و با کمک هم پیمانان خود، تلاش می کند تمام خاک خود را از اشغال گروه های تروریستی و نیروهای بیگانه ای که به طور غیر قانونی وارد خاک این کشور شده اند، آزاد کند.
دمشق این بار هم – همانطور که در غوطه، حمص، حلب و درعا ثابت کرد – به رغم سکوت محافل بیگانه در مقابل کشتار شهروندان توسط تروریست ها و نقض حاکمیت ملی سوریه به بهانه مبارزه با آنچه که خطر تروریستم نامیده اند، به عملیات نظامی خود ادامه خواهد داد.
این کشورها دقیقا از چه تروریسمی حرف می زنند؛ تروریسمی که شهروندان سوری را تهدید می کند، تروریسم دوست است و دولت سوریه حق ندارد با آن مبارزه کند؛ اما تروریسمی که آنها را تهدید، تروریسم دشمن به شمار می آید و آنها برای مبارزه با این نوع تروریسم به خود اجازه می دهند حتی خاک سوریه را اشغال کند. آنها بر اساس اقتضای منافع خود، تروریسم را به دوست و دشمن تقسیم کرده اند.
احمد المقدادی