خبر :
در هفتاد و چهارمین نشست عمومی سران کشورها در سازمان ملل در نیویورک رییس جمهور ایران ازپشت رسمی ترین و فراگیرترین تریبون جهانی تیر خلاص را به آنچه امیدواری امریکا به مذاکره با ایران در سایه شرایط تعریف شده ازناحیه واشنگتن معرفی میشود شلیک کرد.
تحلیل:
- در شرایطی که همچنان ترامپ امیدوار به اثر بخشی اعمال و تشدید تحریم‌ها علیه ایران کوشش می‌کرد تا خود را طرفدار مذاکره با ایران نشان دهد، روحانی به هر گونه مذاکره تحت فشار جوابی نهایی و البته منفی داد و رسما اعلام کرد تنها راه برای گفتگو بازگشت به تعهدات است. دنیای غرب و بویژه آمریکا در نشست امروز سازمان ملل و در قالب سخنان و مواضع روحانی به شفافیت دریافت اختلاف نگاههای داخلی در ایران بیش از هر چیز در سلایق اداری و مدیریتی خلاصه میشود و آنجا که پای مساله ای بنام منافع ملی بمیان میاید نگاه استراتژیک دولتمردان ایرانی کاملا یگانه و واحد است.
- روحانی نه تنها راه بر هرگونه مذاکره تحمیلی و دیدار تجملاتی را با ذکر این جمله که عکس یادگاری گرفتن آخرین ایستگاه مذاکره است رسما بسته شده اعلام کرد بلکه براین نکته تاکید کرد که گزینه "دفاع" همچنان درکنار گزینه "مقاومت" در دستور کار ایرانیان قراردارد. روحانی البته از راهکارصلح ایرانی با عنوان "ابتکار صلح هرمز" نیز پرده برداشت تا نشان دهد ناامنی درمنطقه تنها و تنها ریشه ای خارجی دارد و آغوش ایران برای تامین صلحی بومی همواره روی همسایگان منطقه ای باز است.
-این‌روزها دیگر نیازی به تذکر و یادآوری اقتدار منطقه ای جمهوری اسلامی نیست و بهمین خاطر هم روحانی ترجیح داد بجای یاداوری این مساله تنها به این نکته ظریف بسنده کند که: شعله های جنگ یمن تا حجاز این روزها زبانه کشیده است و امنیت سعودی تنها با پایان دادن به جنگ یمن و نه دعوت از بیگانگان به منطقه تامین خواهد شد
- با سخنان امشب روحانی در سازمان ملل از یکسو و اظهارات دیشب ترامپ از دیگر سو بنظر میرسد مواضع دو طرف بسان دو خط موازی به پیش خواهد رفت و میلی به نزدیکی ندارد این درحالی است که پایبندی به قانون بین المللی و عدم تسلیم در مقابل زورگویی مشخصه اساسی یکی از این دوخط است و در خط دیگر اصرار بر مرعوب کردن در سایه قلدری و تحمیل خواستهای غیر قانونی موج میزند. بدیهی است چنانکه وزیر خزانه داری آمریکا چند روز پیش اعلام کرد تحریم و فشارهای آمریکا علیه ایران به سقف رسیده و در مقابل تاب‌آوری ایرانیان نیز توانی مضاعف پیدا کرده است. در سایه چنین شرایطی فقط یک مولفه تاثیر گذار بر سرنوشت این دوخط موازی و بهم رسیدن احتمالی آنها می‌توان متصور شد و ان کوتاه آمدن ترامپ از مواضع لجوجانه و بازگشت به قانون و رفع تحریم‌هاست. زمان پیش روی ترامپ جهت رسیدن به یک جمع بندی معقول دراین خصوص بسیار تنگ است و کارنامه ناموفق او دربه تسلیم وادار کردن کره شمالی، ونزوئلا و اخیرا طالبان برگرده ترامپ بشدت سنگینی می‌کند