العالم ـ عراق
ناظران سیاسی می گویند که ساختار حزبی حاکم در عراق که قوای سه گانه این کشور را میان خود تقسیم کرده است، نمی تواند این ساختار را بر هم بزند و تغییراتی که ایجاد خواهد کرد، تغییراتی ظاهری خواهد بود و همچنان در راس قدرت باقی خواهد ماند، که این امر با خواسته تظاهرکنندگان مغایرت دارد.
مسئولان عراقی بر این باورند که دولت عراق بر اساس توافق سیاسی تشکیل شده است و تشکل های سیاسی دنبال منافع شخصی خود هستند.
نمایندگان پارلمان عراق می گویند که عراقی ها امیدوار بودند که عراق دارای یک دولت و مخالفان باشد؛ اما انچه که در عراق وجود دارد عبارت است از تشکل های سیاسی که در دولت مشارکت دارند و در عین حال مخالف دولت هستند؛ به گونه ای که آنها به نخست وزیر حتی در انتخاب وزرای خود کمکی نمی کنند.
ناظران سیاسی تاکید می کنند که عراق باید نظام پارلمانی را با یک نظام ریاستی همانند نظامی که در جمهوری اسلامی ایران وجود دارد، جایگزین کند. در این نوع از نظام های انتخاباتی دو جریان در داخل و خارج از دولت ایجاد می کنند و این امر نظام حزبی عراق را که مبتنی بر سهم خواهی است، اصلاح خواهد کرد.
تحلیلگران سیاسی امکان برآورده کردن تمام خواسته های تظاهرکنندگان در عرض 45 روز را بعید می دانند؛ زیرا عراق از زمان صدام و پس از آن از فساد رنج می کشد و دولت نمی تواند طی این مدت کوتاه فساد را ریشه کن کند.
تحلیلگران سیاسی می گویند که بهترین راه حل، تلاش برای از میان بردن شکاف میان فرایند سیاسی کشور و جامعه عراق است که اعتماد خود را نسبت به نظام سیاسی کشور از دست داد. تدوین قانون جدید انتخابات و تشکیل کمیساریای مستقل انتخابات می تواند این شکاف را از میان بردارد.
از سوی دیگر اساتید دانشگاهی تاکید کردند که مشکل عراق و تظاهرکنندگان اساسا یک مشکل اقتصادی است؛ زیرا مناطق جنوب عراق در فقر بسر می برند در حالی که این مناطق سرشار از منابع طبیعی هستند.
پژوهشگران سیاسی اظهار داشتند که سوء مدیریت باعث عدم استفاده از این امکانات و ثروت و منابع طبیعی در راستای خدمت به ساکنان مناطق جنوب شده است و این امر باعث وقوع بحران های اقتصادی برای تمام ساکنان جنوب شد و حتی برای برخی خانواده ها و عشایر مهمی که به وطن دوستی و مبارزه با اشغالگران انگلیسی در انقلاب 1920 شهره بودند.
نظر شما چیست؟
آیا تظاهرکنندگان موفق خواهند شد تا احزاب را برکنار کرده و تشکل ها را منحل کنند؟ یا به اصلاحاتی که احزاب و تشکل ها ارائه می دهند، اکتفا خواهند کرد؟
آیا قانون انتخابات جدید به تغییر نظام حکومتی عراق از پارلمانی به ریاستی منجر خواهد شد؟
آیا تظاهرکنندگان به اصلاحات عادل عبدالمهدی نخست وزیر عراق اعتماد خواهند کرد؟