خط انتقال گاز مصر به فلسطين اشغالي و بهره‌اي که صهيونيست‌ها از اين ثروت بادآورده مي‌بردند، پس از وقوع انقلابي مردمي در و انفجار اين خط لوله، وارد مرحله‌اي تازه شده است. به گزارش پايگاه اطلاع رساني شبکه العالم، روزنامه روزنامه صهيونيستي معاريو در شماره اخير خود به مساله ورادات گاز از مصر اشاره کرده و در سوگ از دست دادن اين منبع ارزان انرژي سوگواري مي‌کند. نويسنده اين يادداشت که مشخص نيست تا زماني که رژيم مبارک در قدرت بود، يادش به فاسد بودن اين رژيم نبود، امروز در يادداشت خود مبارک و اطرافيان او را مشتي دزد و فاسد مي‌خواند و از اينکه امروز صهيونيست‌ها اين ديکتاتور دزد را از دست داده‌اند، به صورت تلويحي شکايت مي‌کند. آنچه در پي مي‌آيد ترجمه اين يادداشت است. در حالي که موضوع گاز مصر همچون بمبي در مقابل ما منفجر شده است، ذهن ما درگير مبارزه با تامين کنندگان گاز اسراييل است. همه افکار عمومي متوجه کميته «شاشنسکي» و ميزان درآمدهاي آن است در حالي که جبهه گاز مصر شعله ور شده است. خط لوله انتقال گاز مصر به اسراييل منفجر شده، اما اين تمام ماجرا نيست ، مساله بزرگ‌تر اينکه اين خط لوله زندگي را در تمام مصر به لرزه در آورده است و اين مساله، احتمال قطع شدن انرژي اسراييل را مطرح مي کند و ما چيزي جز صدايي ضعيف در قبال اين مساله نداريم. در مصر شکايت هايي مطرح شده و اموالي مصادره شده و سوالاتي سخت مطرح شده است در حالي که در اسراييل تنها درباره شاشنسکي صحبت مي شود. هيچ کس به موضوع "حسين سلام" شريک "يوسي ميمان" و بارون‌هاي واردات گاز اسراييلي توجه ندارد، در حالي که سلام با نيم ميليارد دلاري که در کيف خود برداشته بود از مصر فرار کرد و به اتهام سرقت ده‌ها ميليون دلار عليه او شکايت شد. در اين ميان هيچ کس به موضوع داغ سياست مصري نمي پردازد، در حالي که سلام، به حسني مبارک و پسرش جمال نزديک بود و جمال نيز به نوبه خود متهم به سرقت هنگفت از خزانه دولت است. رسوايي گاز در مصر، به اسراييل مي فهماند که عنصر اساسي فساد در حکومت قديمي مصر بوده است. شايعه‌ها درباره حسين سلام و شراکت با مبارک مساله تازه‌اي نيست. امکان ندارد که اين موضوع از ذهن سازمان امنيت مصر، وزيران و کارمندان ارشد اين دولت پاک شده باشد با تمام اين ها، سوالات سخت مطرح شده درباره ارتباط اسراييل با اين موضوع پيش از اين مطرح نشده بود. مايه شگفتي است که چگونه مسوولان رسمي، چنين ريسک ابلهانه‌اي کرده اند و چهل درصد از مصرف شرکت برق را به خطر انداختند. مساله قابل توجه اينکه چطور تحليلگران ارشد ما اين مساله را بر ملا نکردند و فقط به برگزاري مصاحبه هاي بي ارزش رسانه‌اي با حسني مبارک اکتفا کردند. با اين حال سوالات سخت به اين جا ختم نمي شود. شرکت "اي.ام.جي" با به دست آوردن امتيازي از دولت، به مدت بيست سال از پرداخت ماليات معاف شد و به همين جهت به ساير تامين کنندگان اسراييلي گاز، ترجيح داده شد. به همين سبب بايد اين سوال را پرسيد که "چطور ممکن است گازي که از کشوري با احتمال دشمن بودن با اسراييل مي آيد، بر گاز توليد شده اسراييلي ترجيح داده شود؛ به ويژه که گاز اسراييلي حتي بدون عمليات ارتقاي شاشنسکي، براي خزانه دولت، درآمد مالي داشته باشد. در هر صورت، روند توسعه گاز اسراييلي چگونه به تاخير انداخته شد و ناکام ماند. اين سوال وقتي آزاردهنده تر مي شود که مشخص شود ، آن سوي لوله گاز که در مصر قرار دارد بر اساس فساد و رشوه راه اندازي شده است. قرارداد گازي مصر بر اساس شبه توافق نامه سياسي با دربار مبارک منعقد شد آن گاه در گوشمان زمزمه کردند که بايد اعتبارات هنگفتي در اختيار "اي.ام.جي" قرار داد تا پيمان راهبردي ميان اسراييل و مصر تثبيت شود. اما مصر هيچ گاه با ما دوست نبود و گاه شديدترين اقدامات تحريک آميز و توطئه چيني امنيتي عليه ما و همچنين ناديده گرفتن کمک به تروريسم در سينا را در دستور کار قرار داده است. در هر صورت درست نبود که آينده اقتصاد و انرژي اسراييل بر شن‌هاي روان حسني مبارک پايه‌ريزي شود. زمان تحقيقات گسترده فرا رسيده است. بايد بررسي کنيم کساني که در راس بخش‌هاي انرژي در اسراييل بودند و به حسني مبارک به شدت نزديک بوده‌اند، چه انگيزه‌اي داشته‌اند و چگونه ممکن است روساي دولت اسراييل، خانواده مبارک و شماري از فاسدان ديگر را به سودهاي کلاني تا اين حد رسانده‌اند و چرا وزيران و کارمندان رده بالا تصميم گرفتند در تامين انرژي اسراييل به کشوري اعتماد کنند که احتمال دشمن بودن آن مي رود. مساله مهم ديگر بررسي اين مساله است که همه ناظران خشمگيني که با طرح هاي گاز اسراييل مخالف بوده‌اند، چه شدند، چرا مطبوعات اقتصادي و تحليلگران بزرگ به اين موضوع نپرداخته اند؟ صندوق جديد اسراييل چه شد؟ اعضاي پارلمان و دادگاه تجديد نظر چه ش