العالم - کشکول
با وجود همه خطراتی که کرونا برای کشورهای درگیر و مبتلا به اقتصاد و سیاست آن ها دارد، و مهم تر از همه خطری که برای ملت های این کشورها دارد، اما همچنان شاهد چهره استکباری برخی از کشورها از جمله آمریکا هستیم که خود را سردمدار نظام جهانی می دانند.
همچنان فشارهای سیاسی و اقتصادی بر همه کشورهایی که با سیاست های سلطه جویانه قدرت های استکباری مواجه بوده اند، اعمال می شود و تحریم های یکجانبه و ظالمانه همچنان علیه ملت هایی که دیکته های قدرت های استکباری را نمی پذیرند و تسلیم خواسته های آنان نمی شوند، اعمال می شود.
از جمله موارد سلطه جویی ها و قلدری های آمریکا ادامه تحریم های ظالمانه و غیرانسانی این کشور علیه جمهوری اسلامی ایران و دولت و ملت این کشور است که این مساله، تاثیری آشکار بر خدمات درمانی به ویژه در سایه گسترش ویروس کرونا می گذارد. این تحریم ها همچنین بر برخی دیگر از کشورها که اصولا با سختی ها و بحران های مالی و اقتصادی شدید مواجه هستند، ادامه دارد. این در شرایطی است که بحران کرونا به بحرانی جهانی تبدیل شده است و این مساله، موانعی را در مقابل کشورها برای جلوگیری از شیوع این بیماری و مبارزه با آن و کنترل آن قرار می دهد.
واشنگتن با رویکرد استعماری و استکباری و با ادامه تحریم های ظالمانه خود که تجهیزات پزشکی و دارویی و ابزارهای مورد استفاده در مبارزه با ویروس کرونا و درمان مبتلایان به آن ، نه تنها به سرنوشت و جان میلیون ها نفر در این کشورها توجهی ندارد ، بلکه از رسیدن این تجهیزات و دسترسی برخی از کشورهای درگیر کرونا و درصدر آن ایران، جلوگیری می کند و طبق روال همیشگی خود، همه کسانی را که با نظرشان مخالف باشند، به تحریم تهدید می کند.
آنچه برای دولت آمریکا اهمیت دارد، فقط دلار و منابع اقتصادی است که این ملت ها دراختیار دارند اما مزیت برجسته تر کرونا در سطح جهانی، ایجاد حالتی از همبستگی انسانی است که با گسترش دامنه ویروس کرونا در سطح جهان بیشتر شده است، چرا که می بینیم که دراین شرایط، دست های جدید دست به کار شده اند و صداهایی را در مقابله با تحریم های آمریکا علیه کشورهای تحت تحریم می شنویم که خواهان لغو کامل تحریم ها می شوند تا کشورهای مورد تحریم واقع شده بتوانند با همه امکانات خود، با این بیماری مقابله کنند.
جمعی از نخبگان فرهنگی عرب در توماری لغو تحریم های ظالمانه آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران را خواستار شدند و برخی از نخبگان فرهنگی از اروپا و آمریکای لاتین نیز به آن ها پیوستند و از جامعه بین الملل خواستند تا بدون هیچ جهت گیری سیاسی و بر اساس اصول همبستگی انسانی، آمریکا را برای لغو تحریم های ظالمانه علیه ملت ایران تحت فشار قرار دهد.
شاید مساله قابل توجه در این زمینه، آغاز طرحی این چنینی از طرف نخبگان عرب باشد، به ویژه در شرایطی که غرب و آمریکا و همچنین رسانه های گمراه کننده برخی کشورهای عربی که در جناح آمریکا هستند، درجهت انزوای ایران در سطح منطقه و درمیان کشورهای اسلامی و جامعه جهانی تلاش می کنند.
به نظر می رسد که به پا خاستن این نخبگان عرب و اعتراض آنها به سیاست های فتنه گرانه آمریکا و برخی کشورهای عربی، آمریکا و همدستانش در منطقه را در تنگنا قرار خواهد داد.
این گروه از نخبگان متوجه شده اند که در این شرایط فوق العاده، اتخاذ موضعی انسانی بدون توجه به دین و نژاد و رنگ ضروری است که این مساله، طرح های فتنه جویانه را که برای منطقه و ملت های آن طراحی شده است، در معرض نابودی قرار می دهد و با شکست مواجه می کند.
مادامی که بتوان به روشنفکران و نخبگان جوامع انسانی تکیه کرد، هر طرحی هم که قدرت و پایداری این جوامع را هدف قرار دهد، با شکست مواجه خواهد شد.
ابراهیم شربو