العالم - نظرکده
تحلیل گران سیاسی گفته اند ورود تجهیزان نظامی آمریکا از عراق به سوریه از طریق گذرگاههای غیر قانونی، به منزله گسترش اشغال گری آمریکا در شرق سوریه به منظور استقرار در میادین نفت و گاز و جلوگیری از ایجاد ثبات امنیتی و سیاسی در کشور آنهم در راستای تأمین منافع استراتژیک رژیم صهیونیستی در سوریه است.
تحلیل گران خاطرنشان می کنند که عدم خروج آمریکا از سوریه ناشی از شکست این کشور در عراق و از دست دادن میلیون ها دلار در آنجاست.
آنها استقرار نیروهای آمریکایی در شرق فرات را ناشی از عدم نفوذ این کشور به خصوص نفوذ نظامی در غرب فرات می دانند؛ این ناکامی آمریکایی ها را بر آن داشته است تا چندین پایگاه نظامی در شرق و شمال دیر الزور بسازند و با صرف نظر کردن از برخی میادین کم سودتر، حضور خود را در میادین مهم در شرق قامشلی تثبیت کنند.
آنها معتقدند که گروه تروریستی داعش به شکل هسته های خاموش در داخل اراضی سوریه همچنان وجود دارند و آمریکا از این هسته ها بهره برداری می کند. این در حالی است که نیروهای سوریه دموکرات، قسد هم می کوشند پس از شکست در تصرف اردوگاه "الهول" واقع در حومه حسکه در شما سوریه، پولی به دست آورند.
اما برخی دیگر از تحلیل گران بر این عقیده اند که هدف آمریکا از حضور در شرق سوریه، نظامی نیست بلکه سیاسی است؛ آنها به دنبال مذاکره با ترکیه و روسیه هستند و تجهیزاتی که آمریکا در این منطقه پیاده کرده است در واقع تجهیزات لوجستیکی است که به هدف آغاز مذاکرات در آینده در منطقه مستقر شده اند.
این تحلیل گران خاطرنشان می کنند که شدت فشارهایی که بر دولت ترامپ به خصوص پنتاگون وارد می شود، آنهم پس از حمایت گسترده قسد، واشنگتن را وادار به عدم خروج از منطقه کرده است.
اما از سوی دیگر برخی تحلیل گران دیگر معتقدند که سیاست آمریکا در داخل خاک سوریه یکسره در جهت تأمین منافع رژیم صهیونیستی و در راستا کشمکش های جاری بین آمریکا و ایران است به خصوص پس از پیروزی های پی در پی جمهوری اسلامی در منطقه.
کارشناسان معتقدند که آتش زدن صدها هکتار مزرعه گندم و جو توسط واشنگتن در جنوب شرق حسکه، نقض قانون بین الملل و جنایتی عمدی است که باعث به خطر انداختن امنیت غذایی سوریه و ادامه سیاست فشار اقتصادی بر دمشق است.
آنها می افزایند آمریکا از گروه تروریستی داعش و قسد حمایت کرده و به آنها پشتیبانی لوجستیک می کند. بر این اساس این گروه تروریستی هنوز هم به عنوان یک اهرم فشار در کشمکش های منطقه ای و بین المللی به کار گرفته می شود.